Page 74 - MMK2020 Mobile Souvenir
P. 74
सौ. भारती भांर्े
"सखीच मनोर्त"
े
सकाळची वेळ. नवरा ऑदफस ा गेळॎयानंतर मनवांत कॉफीचा आस्वाद घेत असताना हानपर्णात डोकाव . े
कागद पेस्मन्स हातात घेत ी आणर्ण काहीतरी म ऺूनच टाक अस ठरवून सुरुवात क ी.
ू
ं
े
िाझा जन्म सािारर्णच नाही तर एका अवतशय गरीब घरातॎयात झा ा. दोन वर्ांची असताना घरासिोर अंगर्णात
े
िी खेळत होते तेव्हा एका संध्याकाळी,गाईंचा एक कळप अचानक अंगावर आ ा, ि ा वबचारी ा कळ च
नाही. गाई ि ा तुडवत होत्या. गाईच्या पायाखा ी िी रिबंबाळ झा . उजव्या पायाच्या ििळॎया बोटाचे नख
े
े
े
े
े
े
कस मनघा कळ च नाही आणर्ण दुसऱ्ा गाईने णशिंगावर घऊन ि ा िागे फक . पूर्णय हनुवटी रिबंबाळ झा ी
े
े
होती. जर्णू िाझा दुसरा जन्मच झा ा. आई-वडी जेितेि चार वगय णशक . अणशमक्षत नाही यॎहर्णता येर्णार पर्ण
े
े
े
पूर्णय सुणशमक्षत पर्ण नाही. िात् िु ांच्या संगोपनात काही किी पडू दद नाही. त्यांनी आिच्यावर चांग संस्कार
े
क . े
ु
े
े
े
े
आयॎही भावंड व आई वडी अस छोटस कट ुंब. हापर्णी ददसाय ा गोंडस असळॎयािुळ येता जाता सवयजर्ण कौतुक
े
े
े
करायचे. िाझ वडी ट हरिंगचे काि करायचे. का ांतराने वहड ांना संसगयजन्य नस ा असा आजार
े
उद्भव ा आणर्ण आईचे आयुष्यच बद ून गे . ोकांचा आणर्ण नातेवाईकांचा दुरावा जार्णवू ाग ा. वहड ांना
े
े
े
े
तब्येतीिुळ काि करतॎयात अडथळ येऊ ाग . एवढच नव्ह तर आई ा काही ोकांनी सांधगत नवऱ्ा ा
े
े
े
े
े
सोडून दे. पर्ण ही खंबीर िाऊ ी ोकांकड क्ष न दता िु ांना घेऊन संसार करीत राहह ी. वहड ांनी ट हरिंग
काि सोडून गाई-यॎहशींचा दुग्ध व्यवसाय सुऱू क ा. आई खंबीर असळॎयाने वतने वहड ांना िीराने साथ दद ी. पुढ े
े
े
सगळ सुरळीत होत गे हळहळ सवय ठीक होत असताना आई अचानक गंभीर आजारी झा ी . यॎहर्णतात ना,
े
ू
ू
"आम या भोगासी असावे सादर“. आता खरी परीक्षा होती आयॎहा भावंडांची !! चौथ्या वगायत णशकत असताना
यॎहर्णजे वयाच्या आठव्या वर्ायपासन घरकाि, चु ीवरचा स्वयंपाक, िुर्णी-भांडी, पार्णी भरर्णे, गाई-यॎहशी
ू
े
े
असळॎयािुळ २०-२५ म टर दूि तापवर्णे, दुिाची धचकट भांडी घासर्णे, हॉट ा दूि पोहोचवतॎयाची कन स्वछॎछ
ॅ
करर्णे, शेर्णाच्या गोवऱ्ा (उप ) बनवर्णे, जनावरांना चारा-पार्णी दर्णे, आईची काळजी घेर्णं ही सवय काि सगळ े
े
े
े
े
मिळन करायचे. किीतरी आई ा भेटाय ा कर्णी आ की ते आयॎहा ा कािात थोडी िदत करत. त्यांनी भांडी
ू
ु
घासाय ा हातभार ाव ा की खूप आनंद व्हायचा. काही नातेवाईकांनी िात् बहुदा न भेटतॎयाची शपथच घेत ी
े
असावी. कारर्ण ते किीच आिच्या घरी दफरक च नाहीत.
े
े
आयॎही िोठ होत गे ो आणर्ण आई पर्ण बरी होऊ ाग ी. ददवस पुढ जात होते. शाळा आणर्ण घर सांभाळत सहाव्या
े
वगायत येईपयंत प्रवास सुऱू राहह ा. आईच्या िदतीने भार किी झा ा त्यािुळ अभ्यासाकड क्ष दता येऊ ाग . े
े
े
े
े
जरा िोकळीक मिळा ी. सकाळी िैदानावर िावतॎयासाठी जाऊ ाग . वतथ कॉ जच्या िु ींसोबत िैत्ी
े
े
झा ी. काही ददवसांनी िैवत्र्णींसोबत िंडळांिध्ये खो-खो खेळाय ा जाऊ ाग . वतथे ि ा स्पिांिध्ये भाग
ॅ
ु
घेतॎयाची संिी मिळ ाग ी. किीकिी ि ा कप्टन यॎहर्णून टॉस कराय ा पाठवायचे. पर्ण सिोरची टीि
ं
किजोर असे तर कौतुकाने मनवड व्हायची. कारर्ण सगळ्यात हान होते ना ! सगळ व्यवस्थित सुरु असताना
आई परत आजारी पड ी. त्यावेळी िी नववीत होते. जर्णू "नशीब पंडाव खेळत" होते. सवय आघाडया वहड ांनी
सांभाळळॎया. आयॎहा ा स्वयंपाकात िदत करायचे. वहड ांनी आयॎहा िु ांना त्ास होऊ दद ा नाही. िाझी िु ींची
शाळा होती. घरापासून जवळच. शाळचा एकच ड्रस २-३ वर्य वापरायचा. सातवीपयंत पायात चप्प नाही.
े
े
शाळा जवळ असळॎयािुळ दहा मिमनटाच्या सुट्ीत िावत िावत घरी येऊन घरात ी थोडी फ़ार काि कऱून परत
े
ं
शाळ ा जार्णे आणर्ण ििळॎया जेवर्णाच्या सुट्ीिध्ये घरी येऊन स्वयंपाकाची तयारी करर्णं हा नेहिीच ददनक्रि
े
होता. बघता बघता नववी पार पड ी. 74
