Page 100 - Bir Ölür Bin Doğarız - Kitap

Kerbela çölünde hak ve adalet için ölümüne direndi. 72 kişi

yaklaşık 5 bin kişilik Yezid’in ordusuna karşı başkaldırdı. Biat

etmedi. 72 savaşçı, 72 biat etmeyen yürek, zalime karşı gele-

rek yiğitçe dövüştüler ve Zeynel Abidin hariç hepsi şehit düş-
tüler.

Otuz iki atlı ve kırk yayadan oluşan Hazreti Hüseyin’in
ordusu yok edilmişti. Düşmanla savaşmak sırası, Hazreti Hü-

seyin’deydi şimdi. Çevresine bakındı. Yezid’in ordusu, kendi-

sini bekliyordu. Gidecekti üzerlerine. Ama vuruşmadan önce,

kendisine inanarak Mekke’den buraya kadar gelmiş ve öl-

müşlerden geriye kalan çocuklarla, kadınlarla vedalaşmak is-
tedi. Atına bindi. Kılıcını eline aldı. Çevresinde toplanmışlara,

yaşlı gözlerle bakıp konuştu.

“Sıra bana geldi” dedi. “Benden öncekiler gibi, benim de
gidişim olacak, ama dönüşüm olmayacaktır. Şimdiye kadar

ölenler, Yezid’in ordusunun yüzünü güldüremedi. Bilirsiniz,

onların istediği, benim başımdır. Başımı, Yezid’in önüne koy-

duklarında, rütbeler yükselecek, mal-mülk kapıları açılacak-
tır. Dileğim, onlar sevinçten çıldırırlarken, sizlerin, acınızı

açığa vurup ah, vah etmemenizdir. Yezid’e boyun eğmemiş-

lerin ardında kalmak da kolay değildir. Yezid’in ordusuyla

çarpışırken, yere akan kanlarımız yerine, sizlerin de kanı, yü-

reğinize akmalıdır. Bilirim, bu ölmekten de zordur. Şehitleri-
nizin yüzünü, akmayan gözyaşlarınız güldürecektir. Ağlayın,

dövünün, ama düşman görmesin.” dedi… İmam Hüseyin, ken-

disinden sonra gelecek olanların direnmesi için kendisinin de
zalime direnmesi gerektiğini biliyordu. Bu sorumlulukta Ker-

bela’da şehit düştü…

100