Page 104 - Bir Ölür Bin Doğarız - Kitap
P. 104
termesi, Boby Sands ve arkadaşları için baskıların arttığı bir sü-
recin başlangıcı oldu.
İngiliz hükümetinin, cumhuriyetçi tutsakların siyasi kim-
liklerini reddeden ve onları adli hükümlü statüsüne indiren po-
litikaları yürürlüğe koyması, H blokta direnişin patlamasıyla
karşılık buldu.
Boby Sands, halkının yüzyıllardan beri başvurduğu açlık
grevi direnişini, kendine silah edindi ve özgürlük için vücudunu
ölüme yatırdı.
Bu, ölüme karşı yaşamın bir meydan okumasıydı. Dakika
dakika, saat saat, gün ve gün ölüm, yaşam karşısında yenildi,
irade ve inanç her an sırat köprüsünde sınandı. Beden ruhla,
umut acıyla beslendi.
Kekler, dayanışmalarının bir simgesi olarak onu milletve-
kili seçtiler.
Artık “terörist” Sands, milletvekili Sands’ti. Ama aynı za-
manda bir feda eylemcisiydi. İpi ilk göğüsleyen yine o oldu.
Sands, açlık grevinin 66. günü (5 Mayıs 1981’de) şehit düştü. 9
savaşçı arkadaşı da onu izledi. Francis Hughes (12 Mayıs 1981),
Raymond McCreesh ve Patsy O’hara (21 Mayıs 1981), Joe
McDonnell (8 Temmuz 1981), Martin Hurson (13 Temmuz
1981), Kevin Lynch (l Ağustos 1981), Kieran Doherty (3 Ağustos
1981), Thomas McElwee (8 Ağustos 1981), Michael Devine (20
Ağustos 1981). Hepsinin son sözleri aynıydı:
“Tiocfaidh ar Ca”: “BİZİM DE GÜNÜMÜZ GELECEK!”
104