Page 62 - Bir Ölür Bin Doğarız - Kitap

tanrının bütün kulları, siyahlar ve beyazlar, Yahudiler, Hı-

ristiyanlar, Müslümanlar, Budistler herkes el ele tutuşup
eski bir zenci ilahîsini söyleyecekler:

Sonunda özgürüz! Sonunda özgürüz!

Şükürler olsun Tanrım!

Sonunda hepimiz özgürüz!” (Martin Luther King)

1 Şubat 1960, Pazartesi günü, Kuzey Carolina’nın Gre-

ensboro şehrinde, o dönemin “7 Eleven”ı gibi olan ünlü

kafe-market zinciri Woolworth şubesi, birazdan güneyde
bir şeyleri kökten değiştirecek bir olayın tarihi anıtı olaca-

ğından habersiz, normal bir iş günü yoğunluğu içindeydi.
Kuzey Carolina A&T Üniversitesinden 4 siyah öğrenci, me-

kâna girdiler.

Etraflarına biraz bakınan öğrenciler, bar şeklindeki

tezgâh bölümüne otururken, önce kafedeki diğer müşteri-

lerin, sonrasında ise tarihin dikkatini çekeceklerdi. Çünkü
bu Woolworth, güneydeki birçok işletme gibi, “sadece be-

yazlara” servis yapan bir kafe zinciriydi ve ilk defa dört

siyah bu kuralı çiğniyordu.

Beyaz ve yaşlıca bir kadın olan garson hemen 4 gence

yaklaştı. O dört öğrenciden Franklin Mc Cain, yıllar sonra
o anı şöyle anlatıyor;

“Benim arkama düşen taraftan bize doğru yaklaşır-

ken, elinde dikiş iğnesi ya da makas gibi kesici alet oldu-

ğunu ve arkadan batıracağını düşündüm. Çünkü deri
rengimiz sebebiyle, oturmamamız gereken bir yerde otu-

ruyorduk.”

Siyahlara diş macunu veya ampul bile satmayan bu

market-kafe zinciri, pizza mı servis ederdi? Garson kadın,

62