Page 12 - พท21001

6

บทที่ 2

การพูด

เรื่องที่ 1 สรุปความ จับประเด็นสําคัญของเรื่องที่พูด

การพูดเปนทักษะหนงของการสื่อสาร การพูดคือการเปลงเสียงออกมาเปนถอยคํา หรือ
ึ่

ขอความตาง ๆ เพื่อติดตอสื่อสารใหผูพูดและผูฟงเขาใจเรื่องราวตาง ๆ การพูดเปนการสื่อ
ความหมายโดยใชภาษาเสียง กิริยาทาทางตาง ๆ เพื่อถายทอดความรูและความรูสึก รวมทั้ง

ความคิดเห็นของผูพูด ใหผูฟงไดรับรู และเขาใจตามความมุงหมายของผูฟงเปนเกณฑ

องคประกอบของการพูดประกอบดวย

1. ผูพูด คือ ผูที่มีจุดมุงหมายสําคัญที่จะเสนอความรูความคิดเห็น เพื่อใหผูฟงไดรับรู

และเขาใจ โดยใชศิลปะการพูดอยางมีหลักเกณฑ และฝกปฏิบัติอยูเปนประจํา
ํ
2. เนื้อเรื่อง คือ เรื่องราวที่ผูพูดนาเสนอเปนความรูหรือความคิดเห็น ใหผูฟงไดรับรู
อยางเหมาะสม

3. ผูฟง คือ ผูรับฟงเรื่องราวตาง ๆ ที่ผูพูดนาเสนอ ซึ่งผูฟงตองมีหลักเกณฑและมารยาท
ํ
ในการฟง

ั้
การพูดที่ดี คือ การสื่อความหมายที่ดีนนยอมสื่อความเขาใจกับใคร ๆ ไดตรงตาม
วัตถุประสงคของผูพูด การที่ผูฟงฟงแลวพึงพอใจ สนใจ เกิดความศรัทธาเลื่อมใส เรียกวาผูพูด

ผูนั้นมีศิลปะในการพูด

ลักษณะการพูดที่ดี มีดังนี้

1. มีบุคลิกภาพที่ดี การฟงคนอื่นพูดนนเราไมไดฟงแตเพียงเสียงพูด แตเราจะตองดู
ั้
การพูด ดูบุคลิกภาพของเขาดวย บุคลิกภาพของผูพูดมีสวนที่จะทําใหผูฟงสนใจ ศรัทธาตัวผูพูด

ั่
บุคลิกภาพ ไดแก รูปราง หนาตา ทาทาง การยืน การนง การเดิน ใบหนาที่ยิ้มแยม ตลอดจน


อากัปกิริยาที่แสดงออกในขณะที่พูดอยางเหมาะสมดวย
2. มีความเชอมั่นในตนเองดี ผูพูดจะตองเตรียมตัวลวงหนา ฝกซอมการพูดใหคลอง
ื่

สามารถจดจําเรื่องที่พูดได ควบคุมอารมณได ไมตื่นเตน ประหมา หรือลุกลี้ลุกลน รีบรอนจน

ทําใหเสียบุคลิก

3. พูดใหตรงประเด็น พูดในเรื่องที่กําหนดไว ไมนอกเรื่อง พูดอยางมีจุดมุงหมาย มุงให

ผูฟงฟงแลวเขาใจ ตรงตามวัตถุประสงคที่ผูพูดตองการ