Page 13 - พท21001

7


ิ

4. ตองใชภาษาที่เหมาะสมกับระดับผูฟง ตามปกตินยมใชภาษาธรรมดา สุภาพ สั้น ๆ
ิ
กะทัดรัด สื่อความเขาใจไดงาย หลีกเลี่ยงสํานวนโลดโผน ศัพทเทคนค หรือสํานวนที่ไมได
มาตรฐาน

ี
ึ
5. ตองคํานงถึงผูฟง ผูพูดตองทราบวาผูฟงเปนใคร เพศ วัย อาชพ ระดับการศึกษา
ความสนใจ ความเชอถือเปนอยางไร เพื่อจะไดพูดใหถูกกับสภาพของผูฟง หลีกเลี่ยงการแสดง
ื่
ความคิดเห็นและความเชื่อที่ขัดแยงกับผูฟง


6. มีมารยาทในการพูด ผูพูดตองพิจารณาเลือกใชถอยคําที่ถูกตองเหมาะสมกับกาลเทศะ
และบุคคลเพื่อแสดงถึงความมีมารยาทที่ดีและใหเกียรติผูฟง

การสรุปความ จับประเด็นสําคัญของเรื่องที่พูด

1. ผูพูดจะตองทราบรายละเอียดของผูฟงดังนี้
1.1 เปนชายหรือหญิง

1.2 อายุ
1.3 การศึกษา

1.4 อาชีพ

เปนเบื้องตนเพื่อมากําหนดเนื้อหาสาระที่จะพูดใหเหมาะสมกับผูฟง


2. ผูพูดตองมีวัตถุประสงค ที่จะพูด จะเปนการพูดวิชาการ เพื่อความบันเทิง หรือเพื่อ

สั่งสอน เปนตน

3. เนื้อหาสาระ ผูพูดอาจเพียงกําหนดหัวขอ แตเมื่อพูดจริงจะตองอธิบายเพิ่มเติม

อาจเปนตัวอยาง อาจเปนประสบการณ ที่จะเลาใหผูฟงไดฟง

ผูฟงจะสรุปความเรื่องที่รับฟงได หากผูพูดพูดมีสาระสําคัญ และมีการเตรียมตัวที่จะพูด

มาอยางดี

เรื่องที่ 2 การพูดในโอกาสตาง ๆ

การพูดในโอกาสตางๆ

1. การพูดแนะนําตนเอง

การพูดแนะนําตนเอง เปนการพูดที่แทรกอยูกับการพูดในลักษณะตาง ๆ เปนพื้นฐาน

เบื้องตนที่จะทําใหผูฟงมีความรูเกี่ยวกับผูพูด การแนะนาตนจะใหรายละเอียดแตกตางกันไป
ํ
ตามลักษณะของการพูด