Page 35 - 8ศิลปศึกษา ทช11003.indd
P. 35
28
บทที่ 2
ดนตรีพื้นบาน
เรื่องที่ 2.1 ลักษณะของดนตรีพื้นบาน
ดนตรีพื้นบาน เปนดนตรีที่อยูคูกับทองถิ่นมานาน ตนกําเนิดของดนตรีพื้นบานอาจมา
จากความเชื่อเรื่องประเพณี วัฒนธรรม ที่ตองใชอุปกรณ หรือเครื่องดนตรีประกอบในการ
ดําเนินกิจกรรมหรือพิธีกรรมตาง ๆ นอกจากนี้อาจมาจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู วัฒนธรรม
ทองถิ่นมาพัฒนา ปรับปรุง แกไข จนกลายเปนลักษณะเฉพาะทองถิ่นของตน
โดยเชื่อกันวาดนตรีพื้นบาน เกิดขึ้นจากการที่คนเราสามารถรับรู และไดยินเสียงที่
เกิดขึ้นตาง ๆ จากธรรมชาติ เชน เสียงลมพัด เสียงฟารอง เสียงรองของสัตวตาง ๆ แลวนํา
เสียงที่ไดรับรูมาประดิษฐดัดแปลงใหเปนเครื่องดนตรีชนิดตาง ๆ ไดแก เครื่องดีด สี ตี เปา
ดนตรีพื้นบานเปนเสียงดนตรีที่ถายทอดกันมาดวยวาจา ซึ่งเรียนรูผานการฟงมากกวา
การอานและเปนสิ่งที่พูดตอกันมาแบบปากตอปาก โดยไมมีการจดบันทึกไวเปนลายลักษณ
อักษรจึงเปนลักษณะการสืบทอดทางวัฒนธรรมของชาวบานตั้งแตอดีตเรื่อยมาจนถึงปจจุบันซึ่ง
เปนกิจกรรมการดนตรีเพื่อผอนคลายความตึงเครียดจากการทํางานและชวยสรางสรรคความ
รื่นเริงบันเทิงเปนหมูคณะและชาวบานในทองถิ่นนั้น ซึ่งจะทําใหเกิดความรักสามัคคีกันใน
ทองถิ่นและปฏิบัติสืบทอดตอมายังรุนลูกรุนหลาน จนกลายมาเปนเอกลักษณทางพื้นบานของ
ทองถิ่นนั้นๆ สืบตอไป
ลักษณะดนตรีพื้นบาน มีดังนี้
1. เปนการบรรเลงที่ใชเครื่องดนตรีพื้นบาน และมีจํานวนนอยชิ้น เครื่องดนตรีที่ใช
บรรเลงจะมีลักษณะเฉพาะเปนของทองถิ่นนั้น ๆ
2. จังหวะ ทํานอง เปนแบบงาย ๆ ไมซับซอน
3. เนื้อรองเปนภาษาพื้นบาน ไมยาวมาก
3. ไดรับการถายทอดจากบรรพบุรุษรุนตอรุน
ดนตรีพื้นบานแตละทองถิ่นจะมีลักษณะเฉพาะ มีความแตกตางกันไป ตามสภาพ
วัฒนธรรม ความเปนอยูของคนในแตละทองถิ่น ซึ่งสามารถแบงออกตามภูมิภาคตาง ๆ ดังนี้
ศิลปศึกษา ระดับประถมศึกษา : (ทช11003) 35
ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์