Page 101 - ภาษาไทยมอต้น.indd

94

2.4 ภาษาระดับสนทนาทั่วไป เปนภาษาที่ใชสนทนาทั่ว ๆ ไปกับคนที่ไมคุนเคยมากนัก

เชน ครูพูดกับผูเรียน เปนตน

2.5 ภาษาระดับกันเอง เปนภาษาระดับที่เรียกวาระดับปากเปนภาษาสนทนาของ

ครอบครัว ในหมูเพื่อนสนิท หรือญาติพี่นองพูดอยูในวงจํากัด

3. เรื่องของน้ําเสียงในภาษา ซึ่งเปนเรื่องที่เกี่ยวกับอารมณ ความรูสึกของผูสงสารที่ปรากฏ

ใหรูสึก หรือเปนรองรอยในภาษา หรือเนื้อหาที่ผูสงสารตองการจะสื่อออกมา เปนความรูสึกแฝง
ที่ปรากฏในการสื่อสาร

4. เรื่องของหลักการใชภาษา เชน เรื่องของคําสรรพนามที่เกี่ยวกับบุคคล คําลักษณะนาม
คําราชาศัพท การออกเสียง ร ล และการออกเสียงคําควบกล้ํา

5. เรื่องของการพัฒนาบุคลิกภาพและการแตงกาย ผูทําหนาที่พิธีกร เปนผูที่ตองปรากฏ

กายตอหนาคนจํานวนมาก บุคลิกภาพและการแตงกาย จึงเปนเรื่องสําคัญที่จะปรากฏเปนสิ่งแรก

ใหผูที่พบเห็นเกิดความประทับใจหรือไม ถาประทับใจผูคนจะจดจอรอฟงการพูดเปนประการ

ตอมา ถาผูพูดสามารถพูดไดประทับใจ จะกอเกิดเปนความนิยมชมชอบตามมาและจะกอเกิดเปน

ความสําเร็จของอาชีพในที่สุด

6. ดานการพัฒนาองคความรูในตนเอง พิธีกรตองหมั่นแสวงหาความรูที่เกี่ยวของกับการ

ประกออาชีพ เพื่อนําไปสูการพัฒนาอาชีพของตนเอง เชน เรื่องของการวัดผลประเมินผลการทํา

หนาที่ของตนเองดวยรูปแบบวิธีการตาง ๆ ซึ่งจะกอใหเกิดการพัฒนาอาชีพใหดียิ่งขึ้น

ภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น : พท21001 101
ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์