Page 18 - חזקו בשנה החולפת
P. 18

‫ווינט בלאזט אויף מיין פנים‪ ,‬און‬
‫שרוליק’ס צימער געבט מיר אריין א‬

     ‫שלוות הנפש פון נחת און גליק‪.‬‬
‫דאס איז געווען אין די לעצטע וואכן‬
‫פון זיין לעבן‪ ,‬ווען איך טראכט דאס‬
‫יעצט איבער‪ ,‬ווער איך אינגאנצן‬
‫איבעראשט‪ ,‬איך פיהל ווי אויבן אין‬
‫הימל האט מען מיך שטארק אינזין‬
‫געהאט‪ ,‬אביסל שוואכער געמאכט‬
‫דעם ביטערן קלאפ וועלכע גייט‬
‫טוישן מיין לעבן אויף שטענדיג‪ ,‬מען‬
‫האט מיך אונטער געלייגט ווייכע‬
‫קישענעס פון נחת און ליבשאפט‬

                           ‫פון א מאמע‪.‬‬

‫לייכטער פאר די בית המקדש‬                ‫איך האב אים נישט גערופן אים‬              ‫אונז צוגעהאלפן צו קענען בלייבן‬
                                        ‫חלילה נישט שטערן פון זיין לערנען‬         ‫שטיין אויף די אייגענע פוס נאך‬
‫“איך וויל דיר דערציילן די מעשה‬          ‫מיט התמדה‪ ,‬איך בין געזעצן דארטן‬          ‫אזעלכע ביטערע קלעפ‪ ,‬אלעס איז‬
‫איבער שרוליק’ס לייכטער‪ ,‬זאגט‬            ‫און געפילט א נאנטקייט צו מיין‬            ‫געווען א פלאן וואס מען האט אונז‬
‫מיר מרת קלוגער‪ ,‬אזוי ווער איך‬                                                    ‫פארגעשריבן פון אויבן איינגעפאקט‬
‫געוואר א מעשה וועלכע איז‬                                     ‫טייערער שרוליק‪.‬‬
‫זייער אומגעראכטן און עס פירט‬            ‫איך האב נישט דערציילט פאר‬                          ‫מיט אסאך רחמים וחסדים‪.‬‬
‫דורך א סקרוך אין מיינע ביינער‪,‬‬          ‫קיינעם‪ ,‬צוויי טאג דערויף האב איך‬         ‫אז מען וועט גיין נאך אביסל צוריק‪,‬‬
‫א מורא’דיגע מעשה איבער שבת‬              ‫דאס נאכמאל געטון‪ ,‬עפעס א מין‬             ‫בערך א חודש פאר ווען ‘דאס’ האט‬
‫לעכטלעך וועלכע זענען צום סוף‬            ‫שטארקע רגש האט מיך געצויגן‬               ‫פאסירט‪ ,‬איך וויל דיר דערציילן‬
                                        ‫צו פילן א נאנטקייט מיט שרוליק‪,‬‬           ‫עפעס וואס קוקט אויס אביסל‬
                  ‫געווארן נרות נשמה‪.‬‬    ‫דריי מאל יענעם וואך האב איך מיך‬          ‫מאדנע און אינטרעסאנט‪ ,‬אין אמת’ן‬
‫בעפאר יו”ט פסח האט מען שוין‬             ‫ארויף געזעצט אויפן באס נומער‬             ‫אפילו בשעת מעשה האב איך נישט‬
‫אנגעהויבן צו אנטראגן פאר‬                                                         ‫פארשטאנען פונקטליך פארוואס‬
‫שרוליק שיינע שידוכים‪ ,‬דערציילט‬                                  ‫‪ 613‬קיין נתניה‪.‬‬  ‫איך טוה דאס‪ ,‬איך בין נישט דער‬
‫מרת קלוגער מיט א קענטליכע‬               ‫איינע פון די מאל וואס איך בין‬            ‫טייפ מענטש וועלכער הייבט זיך‬
‫שטאלץ‪ ,‬ווי דער מנהג איז ביי אונז‬        ‫געפארן אזוי אומגעראכטן קיין‬              ‫אויף פלוצלינג און פארט ערגעץ‬
‫אין די חסידות האבן מיר געמוזט‬           ‫נתניה האט מיך אנגעטראפן א אלטע‬           ‫ספאנטאניש‪ ,‬נארמאל פלאניר איך‬
‫אויסווארטן ביז ער ווערט אכצן יאר‬        ‫פריינט‪ ,‬זי פרעגט מיך מיט וואונדער‬        ‫מיינע נסיעות פון פאראויס מיט אלע‬
‫אלט‪ ,‬בין הזמנים פון חודש ניסן ווען‬      ‫‘וואס טוהסטו דא?’ איך האב מיך‬
‫ער איז אהיים געקומען פון ישיבה‪,‬‬         ‫פארענטפערט אז עס האט מיך‬                                                 ‫דעטאלן‪.‬‬
‫האב איך אים געוואלט מאכן א‬              ‫געכאפט א שטארקע בענקשאפט‬                 ‫אין א שיינעם פרימארגן‪ ,‬האב איך‬
‫גוטע געפיהל ער זאל אביסל פילן‬           ‫נאך מיין זוהן‪ ,‬און זיצענדיג קעגן‬         ‫מחליט געווען אז איך וויל פארן‬
‫ווי שטארק מיר שעצן אים‪ ,‬איין‬            ‫איבער זיין ישיבה צימער בארוהיגט‬          ‫קיין נתניה אהן קיין שום הסבר‬
‫אינדערפרי האב איך אים געזאגט‪:‬‬           ‫עס מיך אביסל די געפיהלן און‬              ‫פארוואס און פארווען האב איך‬
‫שרוליק‪ ,‬קום לאמיר גיין אנגרייטן די‬      ‫מאכט מיר א גוטן מוהט‪ .‬זי האט‬             ‫מיך אויפגעהויבן און געפארן‪ ,‬עס‬
‫שטאפיר פאר דיין גרויסן טאג‪ ,‬איך‬         ‫זיך צושמייכלט און מיך געפרעגט‪:‬‬           ‫איז געווען פארמיטאג‪ ,‬איך בין‬
‫האב געוואלט גיין אייינקויפן צוויי‬       ‫קענסט זיך נישט געזעגענען פון‬             ‫נישט געגאנגען צום ים‪ ,‬איך האב‬
‫שיינע זילבערנע לייכטער‪ ,‬וועלכע‬          ‫דיין מוזשיניקל? וואס וועסטו טהון‬         ‫מיך אריינגעזעצט אינעם גארטן‬
‫וועלן ווען עס וועט קומען די צייט‪,‬‬       ‫ווען ער וועט חתונה האבן און‬              ‫פון די מושב זקנים קעגן איבער‬
‫באשיינען די שבת טיש ביי מיין‬                                                     ‫די דארמיטארי פון ישיבת צאנז‪,‬‬
‫זוהן אינדערהיים‪ ,‬דאס איז געווען א‬                 ‫אויפשטעלן א אייגן שטוב?‬        ‫פונקט אנטקעגן איבער שרוליק’ס‬
‫מאמענט פון נחת פאר מיר‪ ,‬אז מען‬          ‫איך האב צוריק געשמייכלט‪ ,‬עס‬              ‫פענסטער פונעם שלאף צימער‪,‬‬
‫הייבט זיך שוין אהן צו גרייטן צו מיין‬    ‫איז מיר געווען זיס און אנגענעם‬           ‫איך האב געפילט א קשר צו אים ווי‬
                                        ‫צו זיצן דארטן‪ ,‬ווען א לייכטער ים‪-‬‬        ‫כאילו ער שטייט יעצט נעבן מיר‪,‬‬
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23