Page 54 - ห้องสมุด

54 | ห น้ า

เรื่องที่ 2 ความหมายและหนาที่ของคํา กลุมคํา และประโยค

คํา หมายถึง เสียงที่เปลงออกมาแลวมีความหมาย จะมีกี่พยางคก็ได เชน ไก ขนม นาฬิกา

เปนตน

พยางค หมายถึง เสียงที่เปลงออกมาครั้งหนึ่ง จะมีความหมายหรือไมมีก็ได เสียงที่เปลงออกมา

1 ครั้งก็นับวา 1 พยางค เชน นาฬิกา มี 3 พยางค แตมี 1 คํา แมน้ํา มี 2 พยางค แตมี 1 คํา มี

ความหมายวา ลําน้ําใหญ ซึ่งเปนที่รวมของลําธารทั้งปวง

ชนิดของคํา คําที่ใชในภาษาไทยมี 7 ชนิด คือ คํานาม คําสรรพนาม คํากริยา คําวิเศษณ

คําบุพบท คําสันธาน และคําอุทาน ซึ่งคําแตละชนิดมีหนาที่แตกตางกันดังนี้

1. คํานาม คือ คําที่ใชเรียกชื่อคน สัตว สิ่งของ สถานที่และคําที่บอก กิริยาอาการหรือลักษณะ

ตางๆ ทําหนาที่เปนประธานหรือกรรมของประโยค

ตัวอยาง

คําที่ใชเรียกชื่อ เรียกชื่อสัตว = แมว ชาง หมู

ทั่วไป เรียกชื่อสิ่งของ = ดินสอ พัดลม โตะ

คําที่ใชเรียกชื่อ
เรียกชื่อสถานที่ = โรงเรียน กรุงเทพมหานคร
เฉพาะบุคคล
เรียกชื่อคน = สมศักดิ์ พรทิพย
หรือสถานที่

คําที่ใชแสดง

การรวมกันเปน บอกหมวดหมู = ฝูง กรม กอง โขลง

หมวดหมู

คําที่ใชบอกอาการ
บอกอาการหรือบอก = จะมีคําวา “การ” และ “ความ”
หรือคุณลักษณะที่
คุณลักษณะที่ไมมีตัวตน นําหนาคํากริยา เชน ความสุข
ไมมีตัวตน

คําที่บอก นามที่ใชตามนามอื่น ๆ = นาฬิกา 1 เรือน
ลักษณะ เพื่อบอกลักษณะของ วัว 3 ตัว บาน 3 หลัง