Page 56 - ห้องสมุด

56 | ห น้ า

4. คําวิเศษณ คือ คําที่ใชประกอบคํานาม คําสรรพนาม และคํากริยา เพื่อบอกลักษณะหรือ

รายละเอียดของคํานั้น ๆ คําวิเศษณสวนมากจะวางอยูหลังคําที่ตองการบอกลักษณะหรือรายละเอียด

คําวิเศษณ ไดแก สูง ต่ํา ดํา ขาว แก รอน เย็น เล็ก ใหญ ฯลฯ

ตัวอยาง

เขาใสเสื้อสีแดง

จิ๋มเรียนหนังสือเกง

คนตัวสูงวิ่งเร็ว

5. คําบุพบท คือ คําที่แสดงความสัมพันธระหวางประโยคหรือคําหนา กับประโยคหรือ

คําหลัง

ตัวอยาง

บอกสถานที่ ใน นอก บน ใต ลาง ไกล ใกล

นกเกาะอยูบนตนไม

บอกความ แหง ของ

เปนเจาของ การรถไฟแหงประเทศไทย

แสดงความเปน

ผูรับหรือแสดง กับ แก แด ตอ โดย เพื่อ ดวย

สิ่งที่ทํากริยา

6. คําสันธาน คือ คําที่ใชเชื่อมขอความหรือประโยคใหเปนเรื่องเดียวกัน

ตัวอยาง

แต กวา...ก็ ถึง...ก็

เชื่อมความขัดแยงกัน กวาถั่วจะสุกงาก็ไหม

พี่ไปโรงเรียนแตนองอยูบาน

กับ พอ...ก็ ครั้น...ก็
เชื่อมความที่
พอกับแมไปเที่ยว
คลอยตามกัน
พอฝนหายตกฟาก็สวาง