Page 10 - MODUL BAHASA JAWA ARIF
P. 10

patut)  marang  wong  wicaksana  kang  seneng  tapa  brata  (sarjana  kang  martapi),
                      kanggo mahami ngelmu kang sejati.

                      Ngajarake tuntunan moral minangka perangan saka pendidikan karakter ing babagan
                      etika,  sosial,  sabab  minangka  sawijining  kuwajiban  tumrap  urip  ing  satengahing
                      masarakat.  Ing  kene  diajarake  supaya  wong  aja  nganti  tumindak  kurang  sopan  lan

                      santun ing pasatemon, mula bisa gwe isin (gonyak-ganyuk nglelingsemi) semono uga,
                      aja  tumindak  sakarepe  dhewe.  Sipate,  yen  guneman  tanpa  dipikir  luwih  dhisik,  ora

                      gelem  dianggep  bodho,  lan  seneng  dialem.  Wong  kudu  bisa  empan  papan  (traping
                      angganira) lan manut tatanan Negara (angger ugering keprabon).
                      Serat Wedhatama ngajarake supaya aja tumindak kaya dene tumindake wong bodho,

                      kang omongane ora karu-karuan lan ora tinemu nalar (ngandhar-andhar angendhukur,
                      kandhane  nora  kaprah).  Wong  kang  bodho  iku  seneng  ongas  (sombong)  (anggung

                      gumrunggung)  lan  pengine  dialem  saben  dina  (ugungan  sedina-dina).  Wong  kang
                      cethek ngelmune lan ongas, wateke ketok nalika ngomong ora gelem kalah (lumuh asor

                      kudu unggul), lan ngremehake wong liya.
                      Serat  Wedhatama  uga  ngajarake  tuntunan  moral  ing  babagan  nembah  mring  Kang

                      Maha Kawasa. Ing kene diajarake yen agama iku minangka cagaking urip kang luhur
                      (agama ageming aji). Saliyane iku, ngajarake babagan pemahaman marang Gusti (tan
                      samar  pamoring  sukma).  Carane  kanthi  ngeningake  cipta  lan  menep  sinimpen  ing

                      sajroning  ati  (sinukmaya  winahya  ing  asepi,  sinimpen  telenging  kalbu).  Yen  bisa
                      nggayuh kasebut, manungsa wis entuk kanugrahaning Gusti. Manungsa bisa dumunung

                      ing alam kosong (bali alaming ngasuwung), bali ing asal-usule (mulih mula mulanira),
                      ora mendhem kahanan donya kang asipat ngereh manungsa liyane.


                      Ing trap-trapan iki para siswa bakal diukur sepira pengertene babagan amanat utawa
                      pitutur  kang  kamot  sajroning  tembang.  Mula  kanggo  ancas  kasebut  wangsulana

                      pitakon ing ngisor iki!
                      Nanging  sadurunge  ngancik  merdekake  surasane  tembang,  coba  tulisen  tembung-
                      tembung kang kokanggep angel. Golekana tegese luwih dhisik ing bausastra (kamus)!








                                                                                                     10
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15