Page 127 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 127
และได้ขึ้นธรรมาสน์ “สวดปาฏิโมกข์” ครั้งแรกในพรรษาที่ ๒ เรื่องนี้
ี
ึ
�
ทาให้เรารู้สึกว่า ธุระของเรามันหมดไปอันหน่งแล้ว ธุระท่มีอยู่ในใจ
ื
เสมอว่าจะสวดพระปาฏิโมกข์ให้ได้ ก็สวดได้แล้ว เร่องการภาวนา
เราก็ต้งอกต้งใจปฏิบัติไม่เคยว่างเว้น ความก้าวหน้าด้านการปฏิบัต
ั
ั
ิ
ธรรมก็ก้าวหน้าไปตามลาดับ แต่รู้สึกว่าไม่เป็นไปอย่างรวดเร็ว ชัดเจน
�
เหมือนในตอนแรก...
“พรรษา ๒ พระอปฏฐากหลวงปู”
ั
ุ
่
พอออกพรรษา กิจการงานต่าง ๆ ของวัดฯ หมดลงแล้ว งาน
ทอดกฐินก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว พระเณรบางท่านบางองค์กราบลา
ู
ี
หลวงป�ออกไปเท่ยววิเวกธุดงค์ตามป�าเขา หลวงป�ก็อนุญาตให้ไปได้
ู
้
ั
ี
่
ื
ู
่
สำหรับเรานน เห็นผ้อนออกไปเทยวภาวนาเราก็อยากออกไปบ้าง
้
ั
เดิมทีทีเราตงใจมาบวชนนก็เพอเราจะออกไปปฏิบติภาวนาในปา
่
ั
�
ื
ั
้
่
ในเขา เป็นเอกเทศโดยเฉพาะของเรา แล้วเมื่อเรามาอยู่วัดหินหมากเป้ง
เราก็ยังเคยได้คิดตั้งใจว่ามาบวชแล้ว อยู่วัดหินหมากเป้งสัก ๕ พรรษา
ื
เม่อเราได้ ๕ พรรษา และเราศึกษาพระวินัยต่าง ๆ ครบเรียบร้อย
แล้ว เราสามารถดูแลตัวเองได้อย่างรัดกุม ไม่ผิดธรรมไม่ผิดวินัยแล้ว
ละก็ เราก็พร้อมทจะออกไปเทยวภาวนาตามป�าตามเขา ดังนน เมอ
้
ั
่
ื
ี
่
ี
่
ี
้
ยามนไปเต็มตัวยังไม่ได้ เราก็คิดว่าออกพรรษาแล้ว เราจะกราบลา
ู
ี
หลวงป�ขออนุญาตท่านออกไปเท่ยวภาวนาอยู่วัดใกล้ ๆ สมัยน้น
ั
ู
ี
กมีวัดวังน้ำมอกเป็นวัดสาขา มลูกศิษยลูกหาหลวงป�ไปสร้างเป็นสำนัก
็
์
ิ
ู
�
เล็ก ๆ พอได้แวะเวียนกันออกไปปฏบติภาวนา เรากราบลาหลวงป
ั
ี
ั
ี
ไปกับพระรุ่นพ่อีกสององค์ พระบวชใหม่จะไปเด่ยวน้นหลวงป�ยังไม่
ู
l
ความเปนมาของเรา 113
็
