Page 178 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 178
ี
เงียบ้ไป ก๋อย ก๋อย ก๋อย ๆ ๆ.. แล้วก็เงียบ้ เป็นช่วง ๆ แบ้บ้น้ เสำียง
่
ึ
้
ั
้
ู
ั
ั
่
้
มันดังมาตงแต่อยไกล ๆ บ้นยอดเขึ้าสำูงขึ้นไปโน้น เราทงง่วงทงเหนอย
ื
้
ุ
่
ู
ก็เลยนอนหลับ้ไป ร้สำึกตัวมาอีกทีประมาณห้าทม เสำียงก๋อย ๆ ๆ ยัง
ิ
มีอยู่ แต่มันย่งใกล้เขึ้้ามาเยอะแล้วเราก็นึกว่า “..เออ..ได้ยินแต่คนเขึ้า
ั
ู
็
ว่าผู้กองกอย ๆ .. เอาหละวะกจำะได้ดกน.. ว่าผู้กองกอยมนเป็นยงไง
ั
ี
ั
ี
้
็
ั
ี
กคราวนแหละ..” ตอนน้นเรามีไฟัฉายขึ้นาดสำามท่อนเอเวอเรด้ใสำ่
ี
ถ่านใหม่ไว้ หน้าจำอสำ่องสำว่างมันใหญ่เชียวนะ ฉายป๊าบ้น่ สำว่างมาก
ี
เลย ก็เตรียมไว้ในมืออย่างเรียบ้ร้อย เราก็รอ ถ้ามันเดินมาตามทาง
ี
่
เดิน จำะต้องมาผู้่านทางจำงกรม เราจำ้องเล็งไว้ททางจำงกรม ถ้ามัน
้
ี
ู
ก๋อย ๆ ๆ มาทางนเราจำะฉายไฟัดูทันทีเลย จำะได้ร้ว่าผู้ีกองกอยกับ้
เสำียงร้องก๋อย ๆ จำะได้เห็นว่ามันเป็นอะไร รูปร่างยังไงกันแน่ เรา
ั
ค่อย ๆ ขึ้ยบ้ตัวนะ กลัวมันจำะได้ยินเสำียงเคล่อนไหว ค่อย ๆ ออกมา
ื
ี
จำากกลด โผู้ล่หน้าโผู้ล่ตัวออกไป เล็งไฟัฉายไว้ตรงท่กะว่ามันต้องมา
ผู้่าน เงียบ้ เสำียงก็เงียบ้ ไม่ก๋อย ๆ ๆ อีกเลย นานประมาณย่สำิบ้นาที
ี
โน่นแหละ เราจำ้องอยอย่างนนไม่เลิก อดทนเอา บ้รรยากาศทวไป
่
ู
ั
่
้
ั
เงียบ้สำนิทไม่มีเสำียงนกเสำียงสำัตว์ แม้แต่เสำียงแมลงตัวเล็กตัวน้อย
ก็แทบ้จำะไม่มีเลย รอไปสำักประเด๋ยวจำึงได้ยินเสำียงดัง เป๊าะ! เป็น
ี
ั
ิ
ี
ื
่
ี
ุ
ั
ั
เหมอนเสำยงกงไม้แห้งเลก ๆ มันหก แล้วทกอย่างก็เงียบ้ไปอก สำกพก
็
้
หนงประมาณห้านาที ได้ยินเสำียงก๋อย ก๋อย ก๋อย ๆ ๆ กลับ้ขึ้ึนไป
่
ึ
้
่
ี
โน้น สำูงขึ้ึนไปบ้นภูเขึ้าโน้นเลย เป็นอันว่าเทยวนนเราก็ยังไม่ได้เจำอ
ั
้
ผู้ีกองกอยเลย ได้ยินแต่เสำียงร้องว่า ก๋อย...ก๋อย....ก๋อย.ก๋อย.ก๋อย.
ดังนี้เท่านั้นเอง.....
ั
อากาศทางเหนือในระยะน้นหนาวนะ เย็น หนาวทีเดียว เรา
ี
ี
�
ยังหนุ่มอยู่ก็อาบ้น�้าได้ น้าท่ไหลมาตามล�าธิ์ารน่หนาวอย่าบ้อกใคร
�
เลยทีเดียว น�้าในลาธิ์ารขึ้นาดไม่ใช่หน้าหนาวก็เย็นพอแรงอยู่แล้ว
l
164 พระพิชิต ชิตมาโร
