Page 179 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 179
ี
แต่น่หน้าหนาวด้วย โอ้โหมันหนาวเย็นมาก สำ่วนเราอาบ้น�้าเย็น
�
ี
ึ
ในลาธิ์ารไม่เป็นไร ทีน้มีหลวงพ่อองค์หน่งท่านเป็นหลวงพ่อขึ้อง
ท่านอาจำารย์จำรสำ ท่านบ้วชเป็นพระแล้วไปอยู่กบ้ท่านอาจำารย์ท่วัด
ั
ั
ี
ดอยน้ำตกพัฒนา หลวงพ่อท่านเอาน้ำมาตากแดดแล้วอาบ้ เราเห็น
็
้
ื
กว่า ฮื้ือมันจำะร้อนพออาบ้ได้อย่รอ? เราลองเอาน้ำมาตากแดดบ้้าง
้
ู
ตากต้งแต่แดดออก ตากไว้ท้งวันเลย พอถึงตอนเย็นได้อาบ้ เออ..
ั
ั
ได้ความอุ่นขึ้ึ้นมาจำริงๆ เลย ท่านอาจำารย์เสำถียร คุณวโร ก็อยู่ด้วยกัน
ท่านอาจำารย์เสำถียรท่านเป็นชาวบ้้านป่า ช่วงบ้่ายสำักหน่อยพวกเรา
ี
ก็ไปเท่ยวป่ากัน พาเณรไปด้วย ท่านช�านาญดูต้นไม้ กอไผู้่ ท่านบ้อก
“..เนย..ขึ้้างล่างมหน่อไม้..” ท่านดลาไม้ไผู้่ดใบ้มน เณรขึ้ดลงไป ม
ู
่
ี
ู
�
ุ
ี
ั
ี
หน่อไม้จำริงๆ หน่อใหญ่ขึ้าวดีด้วย พวกเราก็อาศัยหน่อไม้ท่เณรบ้ริการ
ี
ั
ขึุ้ดหามาน่แหละ พระเณรก็ได้ฉันหน่อไม้ต้มกบ้น�้าพริกเป็นประจำา
ี
�
ั
ตอนเช้าพระเณรไปบ้ิณฑบ้าตในหมู่บ้้านก็ไม่ได้อาหารกบ้ขึ้้าวอะไร
�
นักหรอกนะ อาหารหน่อไม้ต้มกบ้น้าพริกจำึงเป็นอาหารหลักขึ้อง
ั
ท่น่น ทุกวันตอนเช้าพระเณรต้องลงจำากวัดจำากภูเขึ้ามาบ้ิณฑบ้าต
ั
ี
ท่หมู่บ้้าน ลงภูเขึ้ามาสำักสำองกิโลเมตร เดินไปถึงหมู่บ้้านอีกสำามกิโล
ี
เมตรได้ ขึ้ากลับ้ก็เดินไปสำามกิโลเมตร ขึ้ึนภูเขึ้าสำองกิโลเมตร ขึ้ึนไป
้
้
ุ
่
ี
่
่
ถึงวัดถึงศาลาแล้วต้องเปลองผู้้าจำีวรทเปียกชมออกตากผู้ง และต่าง
ึ
้
ื
ั
ิ
องค์ต่างน่งพักเหน่อยกันก่อน นานพักหน่ง หายเหน่อยแล้วจำึงเร่ม
ื
ื
ึ
ื
ิ
พจำารณาเร่องการขึ้บ้ฉันภัตตาหารเช้ากันต่อไป....
ท่านอาจำารย์จำรสำ ท่านเล่าให้ฟัังว่า ไม่ไกลจำากวัดดอยน�้าตก
ั
พัฒนามากนัก มีอยู่วัดหน่ง คือ วัดป่าสำัก ในบ้ริเวณดอยท่วัดต้งอยู่
ี
ั
ึ
มีว่านป่าชนิดหน่งใบ้รูปร่างเหมือนเผู้ือกเหมือนบ้อน มีหัวว่านรูป
ึ
ั
ทรงมน และขึ้นาดเหมือนหัวเผู้ือก แต่ไม่ได้ฝังลงไปในดิน กลบ้ต้ง
ั
อยู่เพียงผู้ิวดิน มีหัวทขึ้นาด และลักษณะเดียวกันเกิดต่อต้งเทินกัน
ั
่
ี
l
ความเปนมาของเรา 165
็
