Page 174 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 174
่
ี
ั
ื
ิ
กน ขึ้องใช้จำากในเมองฝางกลบ้มาน่ะแหละหนอ นแหละชาวป่า ขึ้อง
ท่เขึ้าเอาลงมาจำากดอยมาขึ้ายในเมืองก็น่าจำะเป็น มะก่อบ้้าง หน่อไม้
ี
้
บ้้าง ยอดผู้ักต่าง ๆ บ้้าง มันจำะไดกี่สำตางค์ ลูกมก็หอบ้กระเตงลูกไปด้วย
ี
่
ถือกระบุ้งตะกร้าไปด้วย ซึ่ึงบ้างหมบ้้านอยไม่ไกลก็มีเหมือนกัน แต่
่
ู
่
ู
ู
ี
่
้
ั
ั
้
สำ่วนมากอยไกล ๆ ทงนน การเดินทางขึ้องเราต้องผู้่านทางท่ต้อง
เอาโซึ่พันล้อแบ้บ้น้สำองถึงสำามททเล่ามา แตก่อนมันไม่เป็นถนน
่
ี
่
ี
ี
่
หนทางอย่างเด๋ยวน้ดอกนะ มันมีแต่ป่าแต่ภูเขึ้า ป่ารกเรามองไม่ออก
ี
ี
ี
ว่ามันเป็นเหวท่ตรงไหน สำงสำัยเห็นว่าอาจำจำะไม่ปลอดภัย เขึ้าต้องให้
ั
ื
ผูู้้โดยสำารลงจำากรถเสำียก่อน แล้วค่อย ๆ ขึ้บ้รถคบ้คลานไปให้มันผู้่าน
ั
ท่อันตรายท่แคบ้ท่ชันตรงน้นเสำียก่อน บ้างจำุดท่ทุกคนต้องลงจำาก
ี
ี
ี
ี
รถเสำียก่อน เราลองเดนแวะไปดู โอ้โห้ มองชะโงกลงไปขึ้้างล่าง
ิ
มันเหวลึกดงลึกลงไปนน เมือเช้านพวกเรารีบ้ฉันแต่เช้าตร่ก่อนเวลา
ู
้
ู
ี
้
่
ิ
่
่
แล้วออกเดินทางไปตงแต่หลังฉันเช้า ไปถึงอำเภอแมสำรวยก็หลัง
ั
้
ี
่
เทยง ต่อรถไปเชียงราย ไปคิวรถไปอำเภอแมจำัน แล้วต่อไปถึงอำเภอ
่
ี
ี
ี
่
เชียงแสำน ลงรถทปากทางเขึ้้าไปวัดพระบ้าทผู้าเรือ ทน้มันไมมีรถ
่
ั
ิ
หรอกต้องอาศยสำองเท้าเดนเอา สำะพายบ้าตรแบ้กกลด ถือกาน้า
�
ู
กระติกน้า ขึ้องใครขึ้องใครออกเดินไป ครบ้าหนูท่านรู้ว่ามันไกล
�
ขึ้นาดไหนเพราะท่านเป็นคนท่น่น แต่เราไม่รู้ เราก็นึกว่าจำวนจำะถึง
ั
ี
แล้ว จำวนจำะถึงแล้ว ท่านหนูหนุ่มกว่าเรา ท่านแขึ้็งแรงกว่า เดินไป
ิ
ั
ผู้่านหลายหมู่บ้้าน บ้างหมู่บ้้านเป็นชาวอสำานเกือบ้ท้งหมด เพ่งอพยพ
ี
ึ
ึ
ี
ขึ้้นไปจำากอสำาน มหาสำารคาม ร้อยเอ็ด ขึ้อนแก่น กาฬสำินธิ์ุ์ ขึ้้นไป
่
ู
่
อยทางเหนือกัน เดินผู้่านไปหลายหมบ้้านแล้วกถึงวัดพระบ้าทผู้าเรือ
ู
็
ื
็
กว่าจำะถึงวัดพระบ้าทผู้าเรือกสำองทมกว่า เราเองเหนอยเต็มทีเลย
่
่
ุ
ไปนอนพักท่ศาลาก่อน นอนหลบ้เป็นตายตลอดคืน ตอนเช้าก็ออก
ั
ี
ี
บ้ิณฑบ้าต มีพระอยู่ด้วยกันสำามถึงสำี่องค์ วัดพระบ้าทผู้าเรือน้ เป็น
l
160 พระพิชิต ชิตมาโร
