Page 184 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 184
ู
ั
้
ื
เมอเขึ้้าอย่จำำพรรษาในปีนน ได้ช่วยกันพัฒนา ปรับ้ปรุงวัด (สำำนัก
่
�
ื
ึ
สำงฆ์) ขึ้องเราขึ้้นมาหลายเร่องหลายรายการ และอยู่จำาพรรษา
�
อย่างสำบ้ายกันพอสำมควรแล้ว ต่อมาผูู้้อานวยการสำถานีพืชสำวนฝาง
่
ั
�
�
คณสำรศกดได้รบ้คาสำงให้ย้ายไปทาหน้าทใหม่ทสำถานเกษตรทสำงดอย
ิ
ั
ุ
ุ
่
ี
่
ี
ี
ั
ู
่
ี
�
ขึุ้นวาง และได้คุณสำถิต มาเป็นหัวหน้าสำถานีพืชสำวนฝางสำืบ้ต่อมา อยู่
ี
ิ
�
มาไม่นานนักคุณสำุรศักดท่ไปอยู่ดอยขึุ้นวางเกิดเหตุโดนยิงเสำียชีวิต
่
ื
คุณสำถิตเป็นหัวหน้าสำถานีพืชสำวนฝางมาตลอด มาช่วงหลังเมอออก
ึ
่
ุ
็
พรรษาแล้วเราเองกต้องได้ลงมาอยทางอสำานซึ่งสำาเหตมันมีอยู่ว่า
ี
ู
่
เมื่อเราออกพรรษา ปี พ.ศ. ๒๕๒๙ แล้ว ได้ทราบ้ขึ้่าวว่าหลวงปู่เทสำก์
ท่วัดหินหมากเป้ง หนองคาย ท่านไม่ค่อยสำบ้าย ทีแรกเราต้งใจำว่า
ี
ั
ั
จำะลงมากราบ้หลวงปู่ พักอยู่กบ้ท่านสำักพักหน่งแล้วจำึงค่อยกราบ้ลา
ึ
ท่านกลบ้ขึ้้นไปอยู่เมืองฝางต่อ เพราะเราเห็นว่าเม่ออยู่ที่ฝาง การ
ื
ั
ึ
ิ
ประพฤติปฏิบ้ัติเป็นไปได้ด้วยดีพอสำมควรอยู่ แต่พอกลบ้ลงมาถึง
ั
ี
ท่วัดหินหมากเป้ง ปรากฏิว่าหลวงปู่ท่านอาพาธิ์หนักเอาการ ท่าน
ึ
่
ร่างกายทรุดโทรมมาก ผู้่ายผู้อม ป่วยอ่อนแอ นอนแบ้็บ้อย วันหนง
ู
่
ี
่
ู
้
ู
่
ั
เราไปถวายงานนวดหลวงปฯ ตอนนนท่านพักอย่ทมณฑปแล้วนะ
เราไปนวดถวายท่านในช่วงเย็น ในระหว่างท่นวด หลวงปู่ท่านกล่าว
ี
ขึ้้นมาว่า “ผู้มก็ไม่ค่อยสำบ้าย ร่างกายก็ไม่ค่อยแขึ้็งแรงแล้ว มีแต่ป่วย
ึ
ท่วัดก็ไม่มีใครช่วยกันดูแล พระท่เป็นผูู้้ใหญ่ทจำะช่วยดูแลวัดก็ไม่ค่อย
ี
่
ี
ี
มี..” แล้วท่านก็เงียบ้ เราก็มีความนึกคิดว่า “..เอ…หลวงปู่คงจำะต้องการ
ให้เรากลบ้ลงมาจำากทางเหนือ.. มาอยู่ท่วัดหินหมากเป้งกระมังหนอ..”
ี
ั
แต่เราก็น่งเงียบ้อยู่สำักพักหน่ง เห็นท่านเงียบ้ เราก็กราบ้เรียนทานอง
�
ึ
ั
เปรยกับ้องค์ท่านว่า “..ผู้มอยู่วัดหินหมากเป้งช่วงที่แล้วมา ก็มีแต่ป่วย..
ื
ไม่รู้มันแพ้อะไร.. มีแต่ป่วยอยู่เร่อย..” ซึ่่งเร่องน้หลวงปู่ท่านก็รู้ ๆ อยู่
ึ
ี
ื
แล้วหลวงปู่ท่านก็ว่า “..เออ!.. คุณนี่ก็ไม่รู้เป็นยังไงเน๊าะ.. ป่วยอยู่เรื่อย
ั
หรือจำะไม่ถูกกบ้อากาศ.บ้๊อ หรือว่าแพ้หยัง.?... ผู้มได้ยินหลวงพ่อ
l
170 พระพิชิต ชิตมาโร
