Page 422 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 422
ั
ี
โปรแกรมของพวกเรากาหนดไว้ว่า หลงแวะชมท่นาลนทาเสรจ
�
ั
็
แล้วจะเลยไปพักเมืองพาราณสีเลย ดังน้นเม่อเสร็จจากเย่ยมชม
ั
ี
ื
ั
ิ
ั
ี
ั
็
ิ
มหาวทยาลยนาลนทา คณะเรากออกเดนทางต่อไปยงพาราณส การ
ึ
ี
เดินทางไปพาราณสีก็ข้นรถมินิบัสท่ญาติโยมเขาเช่าเหมาไว้คันเดิม
ื
ั
ิ
ู่
น่นหละ รถพาว่งไปเร่อย ๆ เขาว่าไม่ไกลนัก แต่เราเองเห็นว่ามันก็ไกลอย
ี
ออกจากนาลันทาประมาณเท่ยงกว่า ๆ ระหว่างเดินทางจากนาลันทา
ี
ื
ไปพาราณสี พ้นท่ท่วไปก็ไม่ค่อยมีป่า ดูเหมือนว่ามันเป็นทุ่งนา
ั
กว้างขวางไปหมด มีต้นไม้ซ่งน่าจะเป็นต้นมะม่วงต้นใหญ่ ๆ เกิดอยู่
ึ
ไกล ๆ โน้นบ้าง ตามรายทางมีต้นสะเดาต้นเบ้อเร่อปลูกอยู่ริมทางบ้าง
ึ
ไปถึงท่หน่งก็เกิดเหตุข้น พวกเราเกือบทุกคนบ่นอุทธรณ์ออกมาเกือบ
ึ
ี
ี
เป็นเสียงเดียวกันว่า “บอกโชเฟอร์ให้จอดเย่ยวหน่อย จะแตกแล้ว”
ี
ผู้ท่พอจะเจรจาได้ก็ส่งสัญญาณบอกโชเฟอร์จอดรถท่ริมทาง ตาย
ี
ละหวา ทีน้ ท่ตรงน้มันเป็นทุ่งนา เว้งว้าง ไม่มีป่าละเมาะละแมะ
ี
ี
ี
ิ
ี
อะไรเลย กอหญ้าก็ไม่มี มันแบนราบเรียบลงไปไกลแสนไกล เห็นม
�
ที่กาบังก็ดูเหมือนจะเป็น แต่คันนาเล็ก ๆ เตี้ย ๆ อยู่ห่าง ๆ กัน โน่นแน่ะ
อยู่ไกลโน่น ทาไงล่ะทีน้ ผู้ชายน่ะไม่เท่าไรหรอก พระก็ไม่เท่าไร แต่
ี
�
ี
ี
ี
สมาชิกท่เป็นสตรีน่ะซี คราวน้จะท�าไงดีเล่า ถ้าเป็นท่อีสานเมืองไทย
ึ
ั
ั
ฝ่ายหญิงเขาเดินไปไกลหน่อยแล้วน่งลงยอง ๆ ร้งผ้าถุงข้นมา จากนั้น
ี
็
�
ี
กบาบัดทุกข์ได้เลย แต่บรรดาสตรีท่ไปด้วยกันในคณะเราเท่ยวน้ นุ่ง
ี
ึ
แต่กางเกงขาลีบ ๆ แล้วจะไปน่งถลกอะไรข้น มันถึงจะปิดบังอ�าพราง
ั
่
ั
ั
้
ิ
ั
ได้มดชดมนใจล่ะ ในทสุด พวกท่านทงหลายกแก้ปัญหาตกลงกนได้
่
ิ
ี
็
ึ
ี
โดยพากันเดินไปไกล ๆ โน้น แล้วเลือกน่งลงท่หลังคันนาคันหน่ง
ั
ี
ซ่งเต้ย แต่เพราะมันอยู่ไกลจึงพอสบายใจไปได้ แล้วกท�าภารกิจ
็
ึ
ึ
ี
ส่วนของตนได้ในท่สุด พวกเรากลับมาข้นรถออกเดินทางต่อ พร้อม
กับเล่าประสบการณ์และความรู้สึกต่อการปลดทุกข์แบบอินเดีย
l
408 พระพิชิต ชิตมาโร
