Page 434 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 434
ี
สนใจท่สังเกตเห็นรถสามล้อแขก มันมีรูปร่างและสัดส่วนต่างจาก
ั
ึ
บ้านเรา เขาก็พาไปลองน่งท่ในถนนสายหน่งในเมืองพาราณสีน้นเอง
ั
ี
�
ึ
ั
�
ถนนน้อยู่นอกออกมาจากท่าน้า เลียบแนวฝั่งแม่น้าคงคา ซ่งตอนน้น
ี
การจราจรคับค่งเอามาก ๆ มีผู้คนเดินเต็มท้องถนน มีรถราบ้าง
ั
ี
ไม่มาก มีจักรยาน มีรถสามล้อปั่น มีรถเข็น (แบบท่วัดหินหมากเป้ง
ู
เราใช้เข็นอาหารจากโรงครัวฝ่ายแม่ชีไปยังศาลายามเช้าทุกวัน) ด ๆ
ื
ื
ื
ไปแล้วก็เหมือนว่าคล่นของผู้คนไหลเคล่อนเอ่อย ๆ ไปบนถนนน่นเอง
ั
ี
ั
แขกท่ปั่นจักรยานสามล้อคันของพวกเราแกท้งปั่นท้งจูง จักรยาน
ั
ึ
สามล้อคันหน่งให้พระน่ง ๒ องค์ กับโยมอีกคนหน่ง คันท่เราน่ง ม
ั
ึ
ี
ี
ั
เรากับท่านอาจารย์พระมหาสุธรรม มีโยมท่น่งด้วยคือ โยมพรเทพ
ี
ั
รถสามล้อปั่นของแขกนั้น ที่นั่งจะไม่เหมือนสามล้อบ้านเรา ที่นั่งแคบ ๆ
่
ั
ี
ั
สักแค่น่งได้คร่งก้นก็ท้งยาก ทส�าหรับให้เท้าหย่อนลงมาสูงโย่งเชียว
ึ
�
ั
บางคนที่น่งทาได้แต่เอาเท้าแตะพ้นสาหรับวางเท้าของรถสามล้อ
ื
�
ั
เท่าน้นนะ ไอ้ตัวคนก็ข้นไปน่งบนเบาะได้สักคร่งก้นเท่าน้นเอง คล้าย ๆ
ึ
ึ
ั
ั
ั
กับว่าไปยืนเอาก้นแตะ ๆ ไว้เฉย ๆ ไอ้คนปั่นก็น่งอยู่ด้านหน้าข้างล่าง
�
ึ
โน่น แหมถ้ามันเบรกทีหน่งพวกเราก็คงหัวคะมาไปข้างหน้านู่น
ั
ั
ิ
อย่างแน่นอน แขกเขาท้งปั่นไปกระด่งของเขาก็ส่นไป แก๊ง ๆ ๆ ๆ
ื
คนเต็มไปหมด มันจะไปแก๊ง ๆ ๆ ทาไมก็ไม่รู้ในเม่อทุกคนก็รู้อยู่ว่า
�
ถึงแก๊ง ๆ ๆ ข้าก็หลีกทางให้แกไปไม่ได้ มันไม่มีทางว่าง ช่องว่าง
ั
ั
ข้างหน้าให้แกไปได้เลยน่ะ แต่เอาละ ๆ ๆ ไม่ว่ากน ไหลกนต่อไป
ึ
เร่อย ๆ ถือเอาเป็นประสบการณ์ ไปถึงท่แห่งหน่ง พวกเรามอง
ื
ี
ี
ไปข้างทางเห็น “ลิงหนุมาน” น่อยู่ในกลางเมืองใหญ่อย่างเมือง
ี
ี
พาราณสี ยงมลง ลงป่าด้วยนะ มนเป็นลงสหม่น ๆ ออกสเทา หาง
ิ
ั
ิ
ี
ั
ิ
�
ี
ยาว หน้าดา ตัวมันโตประมาณเท่าหมาขนาดย่อมน่กระมัง อยู่ตาม
้
ี
ต้นไม้บ้าง ตามตึกตามหลังคาบ้าง เขาก็ไม่ทาอะไรมันนะลิงพวกน
�
เขาถือว่าเป็นลิงหนุมาน เป็นทหารของพระเป็นเจ้า (พระราม) ตึก
l
420 พระพิชิต ชิตมาโร
