Page 24 - ปกเล่มโคลง.pdf
P. 24
- เอกสารประกอบการสัมมนา โคลงสุภาษิต พระราชนิพนธ์พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว -
3. คุณค่า
3.1 คุณค่าด้านวรรณศิลป์
3.1.1 การใช้ถ้อยคำ กวีใช้ถ้อยคำที่เรียบง่าย โดยเรียบเรียงออกมาได้สละสลวย ดำเนินเนื้อความ
อย่างกระชับ มีการบรรยายเนื้อความสลับกับบทเจรจาของตัวละคร ทำให้ น่าสนใจ น่าติดตามมากขึ้น ดัง
ตัวอย่าง
"มีราชสีห์ตัวหนึ่งนอนหลับ มีหนูตัวหนึ่งวิ่งไปบนหน้า ราชสีห์นั้นตกใจตื่น ลุกขึ้นด้วย ความโกรธ จับ
หนูไว้ได้จะฆ่าเสีย หนูจึงอ้อนวอนว่า ถ้าเพียงแต่ท่านไว้ชีวิตข้าพเจ้า ข้าพเจ้าคงจะแทนคุณท่านที่มิใจดีเป็นแน่
ราชสีห์หัวเราะแล้วปล่อยเขาไป....
นอกจากนี้ความจากโคลงสรุปปิดท้าย แม้จะใช้คำน้อยแต่ก็กินความมาก อ่านแล้วรู้ ได้ทันทีว่า กวี
ต้องการสื่อสารเรื่องอะไร ดังตัวอย่าง
“อย่าควรประมาทผู้ ทุรพล
สบเคราะห์คราวขัดสน สุดรู้
เกลือกเขาสบร้ายตล ใดเหตุ มีแฮ
มากพวกคงมีผู้ ระลึกเคล้าคุณสนอง”
จากโคลงข้างต้นจะเห็นว่ากวีใช้คำน้อยแต่กินความมาก คำที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นคำพยางค์ เดียว แต่ว่าให้
ความหมายที่ชัดเจน อ่านแล้วรู้ได้ทันทีว่ากวีเน้นเรื่องการไม่ดูถูกผู้อื่น และให้ มีเพื่อนพ้องให้มากเอาไว้ ยาม
เคราะห์ร้ายเขาจะได้ช่วยเหลือ
3.1.2 บทเจรจา กวีกำหนดให้ตัวละครสามารถพูดได้เหมือนกับมนุษย์ ดังนั้นกวีจึง ต้องเลือกบท
เจรจาให้สอดคล้องกับสภาพ และเหมาะสมกับบุคลิกลักษณะของตัวละคร เช่น เรื่องสุนัขป่ากับลูกแกะ ลูกแกะ
ยังเด็กไร้เดียงสาและหลงทางมาเพียงลำพัง คงกำลังตื่นกลัวภัย กวีจึงกำหนดน้ำเสียงของลูกแกะให้มีน้ำเสียงที่
โศกเศร้า ส่วนสุนัขป่านั้นมีบุคลิกลักษณะ เป็นอันธพาล มีนิสัยหยาบช้า ดังนั้นน้ำเสียงของสุนัขป่า จึงมีลักษณะ
กระด้าง โผงผาง ดุร้าย น่ากลัว ดังตัวอย่าง
วิชา วรรณกรรมคัดสรรในหนังสือเรียน 23
