Page 74 - παράξενες ιστορίες με γάτες

τσώνα, ήτανε το ουζάκι το Μυτηλινιό, ήτανε το παρα-
κάλι, λύγισα ο άνθρωπος. Και είπα «εντάξει» και ση-
κώθηκα να το μαζέψω το μωρουδάκι. Το γατάκι που
με κοίταζε απορημένο και πειναλέο.

Κι όπως έφτασα στο μισό μέτρο κι άπλωσα χέρι, να
σου η μάνα του, η γάτα η τρικολόρε. "Θα με φάει",
σκέφτηκα, "που πήγα να της πειράξω το βλαστάρι".
Και σκιάχτηκα.

Με κοίταξε η τρικολόρε, με ζύγισε, με μέτρησε. Πέ-
ρασαν κάποια δευτερόλεπτα. Με κοίταξε η τρικολό-
ρε, με ζύγισε, με μέτρησε και πήρε την απόφασή της.
Έκανε πίσω και απομακρύνθηκε. Μου τον παρέδωσε
για να τον ζήσω τον γιόκα της, γιατί αυτή δεν μπο-
ρούσε άλλο! Δικός σου είναι τώρα, πάρε τον…

Άρον άρον τον μαζέψαμε, άρον άρον πληρώσαμε
στον “Αβραάμ”, άρον άρον ανέβηκα τη Συγγρού, τσί-
τα τα γκάζια ώσπου να φτάσουμε στους Αμπελόκη-
πους. Στη διαδρομή το γατόνι χαϊδευότανε και γουρ-
γούριζε. Κι όταν μπήκε στο σπίτι έκανε «χρου» κι
έφαγε με διπλές μασέλες το κονσερβάκι που του ανοί-
ξαμε.

Και μεγάλωσε και πρόκοψε κι έγινε ο γίγαντάς μου.
Δεκατρία κιλά θηρίο, ο μεγαλύτερος γάτος των Βαλ-
κανίων. Ο Σουπιός, που από τότε μάς λατρεύει και
τον λατρεύουμε και είναι το παρεάκι μας το αγαπημέ-
νο μαζί με τον Γορδούλη.

Κι άμα βρείτε κι εσείς καμιά μέρα κάνα τέτοιο τσου-
ρομαδημένο και σαρακωφαγωμένο γατί, μη διστάσετε
να το βουτήξετε. Μη διστάσετε να του προσφέρετε
στέγη και τροφή και αγκαλιά. Τη χάρη που θα του
κάνετε, θα σας την πληρώσει επί δέκα!

73