Page 55 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

55

ΔΑΓΛΑΣ. Υπάρχει κοινό σήμερα, υπάρχει ο χορός της Αρχαίας τραγωδίας, το μέτρο?

ΡΕΤΣΟΣ. Όχι, δεν υπάρχει. Το μέτρο άρχισε και τελείωσε στη λυρική πλευρά, έμεινε δηλαδή
στην όπερα, δεν πέρασε στο θέατρο. Στη ποίηση, μπορεί. Το ερώτημα όμως είναι, τι ακριβώς
έκαναν τα μέτρα. Ακόμα και σήμερα τα μέτρα αφορούν την ύπαρξη σκέψης, και τη δομή μιας
ύπαρξης μέσα από ένα στίχο, το μέτρο στη τραγωδία έπρεπε να φτάσει σε σημείο να αναβαθμί-
σει τον θεατή, σαν καλλιτεχνικό εργαλείο. Το μέτρο καθάριζε σιγά σιγά το μυαλό του ανθρώπου
και αναβάθμιζε την αντιληπτότητα ανάμεσα στα τέσσερα σημεία, ''ακούω'',βλέ-
πω'',''σκέφτομαι'',''αισθάνομαι''.Διαχώριζε τις λειτουργίες, όπως γίνεται στην ωριμότητα μιας ηλικί-
ας. Ήταν κανονισμένο από τον ποιητή. έτσι ώστε όσο περνάει η τραγωδία, γινόντανε μια ανάμει-
ξη αυτών των πραγμάτων. Βλέπεις- ακούς- σκέφτεσαι- αισθάνεσαι, δηλαδή συμπερασματολογία.
Μετά αρχίζεις και θυμάσαι, αντιπαραβάλεις γεγονότα, έχουμε την απόλυτη λειτουργία του ανθρώ-
που. Στο τέλος ο θεατής, φτάνει σε μια ωριμότητα δεν ταυτίζεται με τα γεγονότα, και τα έργα που
ανεβαίνουν με εντυπωσιασμούς, με ρόλο στον πρωταγωνιστή, ειναι κατεστραμένα μονοδιάστατα.

ΔΑΓΛΑΣ. Τι αντιπροσωπεύει ο χορός? Τι εκφράζει?

ΡΕΤΣΟΣ. Είναι μια εντυπωσιακή γιορτή ο χορός, δηλαδή συνέχεια δουλεύει από κάτω. Είναι διτ-
τός ο ρόλος του, είναι αφενός τελετουργικό όργανο, τελετουργικό σημαίνει ότι διαχωρίζει ενότη-
τες, εισάγει η οδηγεί στην έξοδο πρόσωπα και καταστάσεις, διυλίζει καταστάσεις, αμφισβητεί κα-
ταστάσεις.

ΔΑΓΛΑΣ. Είναι η λαϊκή θέληση ο χορός?

ΡΕΤΣΟΣ. Και αυτό και κάτι παραπάνω, εγώ στην αρχή έφαγα πέντε- έξι χρονάκια ασχολούμενος
μόνο με τα χορικά, δεν με ενδιέφερε ο πρωταγωνιστής, αν δεν εξηγήσω τον ρόλο αυτού του προ-
σώπου, όπως το λέει ο Αριστοτέλης, δεν έχω καταλάβει τίποτα, ο χορός λειτουργεί σαν ζώνη α-
νάμεσα στο κοινό και το πνεύμα της σκηνής, γιατί οι ηθοποιοί ήταν αναγκασμένοι να κάνουν υ-
πέρβαση, προκειμένου να μας οδηγήσουν στη περιπέτεια του ανθρώπου, να υπερβούν τα ε-
σκαμμένα, αν υπερβείς τα εσκαμμένα, και ο απέναντί σου είναι ένας κανονικός άνθρωπος, δεν
θα υπάρξει αποδοχή, ούτε ροή. Ο χορός αντιδράει πρώτος, έτσι ώστε ο θεατής να περάσει στην
πνευματική αντίληψη της σκηνής και να μην εντυπωσιαστεί από το πάθος, είναι δηλαδή ο θεα-
τής.. Στο θέατρο ο χορός ματαιώνει αντιδρώντας πρώτος θεατής σε δεύτερο χέρι, εισπράττει τις
αντιδράσεις, και σιγά σιγά αυτό δημιουργεί μια διαλογιστική σχέση, έτσι ο θεατής δεν είναι κά-
ποιος που απλά βλέπει, κάποια στιγμή σταματάει να βλέπει και διαλογίζεται.