Page 67 - περιοδικό κύμα τεύχος 3
P. 67

67


                Ο ΑΓΙΟΣ ΗΛΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ






























          Συνεχίζοντας την έρευνά μου για τη ‘’γενιά μεμβράνη’’ θα ήταν αδιανόητο να μην ασχοληθώ με

          άλλον έναν γνήσιο εκπρόσωπο  αυτής της γενιάς, τον Γιάννη Ρηγόπουλο. Τον «άγιο ήλιο»  που
          έχει ανατείλει στο ποιητικό στερέωμα, από τη γη και τις πορτοκαλιές της Αργολίδας.
          Θα ήθελα να μου επιτραπεί όμως –με αφορμή τη συνέχεια  αυτού του αφιερώματος στη γενιά
          μεμβράνη που έχει αρχίσει με τον Βοριά, συνεχίστηκε με τον Έκτορα Πανταζή και τώρα με τον
          Ρηγόπουλο- πριν ασχοληθώ μαζί του, να πω μερικά πράγματα για τη «γενιά μεμβράνη» για να
          φρεσκάρω τη μνήμη των παλιών και να φέρω σε επαφή τους νέους με αυτή τη σημαντική γενιά.

           Ο όρος «γενιά μεμβράνη» είναι ένας αυθαίρετος προσωπικός όρος, για να κατηγοριοποιήσω
          ορισμένους σημαντικούς ποιητές  με κοινά χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά που δεν έχουν να
          κάνουν τόσο με την ποιητική του καθενός -αφού έτσι κι αλλιώς υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους
          - αλλά έχουν  να κάνουν με τη συγκεκριμένη εποχή που εκείνοι ξεπήδησαν και ανδρώθηκαν.
          Έχουν να κάνουν με τις καταβολές τους και φυσικά με το αποτύπωμά τους στη σύγχρονη επο-
          χή.
          Ο εικοστός αιώνας είναι ένας ιδιαίτερος αιώνας. Εκφράζει ίσως για πρώτη φορά σε παγκόσμιο
          σχεδόν επίπεδο, την πρόθεση της πλειοψηφίας των ανθρώπων  αυτού του πλανήτη για έναν
          καλύτερο κόσμο, κάτω από ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Ένα σχέδιο που προετοιμαζόταν α-
          χνά από το 1850 περίπου με τα σοσιαλιστικά ιδεώδη και τις Μαρξιστικές διδαχές και θεωρίες
          για τη μη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια αταξική κοινωνία και έναν επίγειο πα-
          ράδεισο. Αυτές οι αγνές προθέσεις, βρήκαν την έκφρασή τους -κατά την δεύτερη δεκαετία του
          εικοστού αιώνα-  στην ελπιδοφόρα τότε Οκτωβριανή επανάσταση, που ξεκίνησε από τη Ρωσία
          και συμπαρέσυρε μαζί της, ένα σωρό άλλα κράτη. Μια τόσο ελπιδοφόρα επανάσταση, έδωσε
          στην  αρχή ελπίδα στων  αιώνων  τους ηττημένους.  Κοινωνικοί μαχητές άρχισαν  να  σηκώνουν
          παντού το ανάστημά τους, δίνοντας αφειδώς τη ζωή τους για έναν καλύτερο κόσμο.

          Μέσα από αυτή την τεράστια σύγκρουση που δινόταν παντού σε όλα τα μέτωπα, αντί να φτά-
          σουμε σύμφωνα με την αρχική πρόθεση σε έναν καλύτερο κόσμο, είχαμε πολέμους, θανάτους,
          ψυχροπολεμικό  κλίμα,  εξορίες,  βασανιστήρια,  στρατόπεδα  συγκέντρωσης  στα  Νταχάου  αλλά
   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72