Page 71 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

Ο Ρηγόπουλος κάτω από αυτές τις συνθήκες, μετατρέπεται σε κοινωνικό και ρεαλιστή ποιητή. Και
όχι μόνο αυτό. Γίνεται ο ηγέτης των ηττημένων, των φτωχών, των κατατρεγμένων της εξουσίας.
Αυτούς φωτίζει και διασώζει.
Χωρίς καμία αυταπάτη όμως. Χωρίς ψευδαισθήσεις. Ακόμη και για τον εαυτό του. Γνωρίζει καλά
πως αυτός ο κόσμος, που έχει κινητήρια δύναμη το κέρδος και μόνο, είναι ικανός να πουλήσει και
αυτόν ακόμη τον ποιητή

ΤΟ ΝΤΕΦΙ

Πάνω σε φορείο θα σε κουβαλάνε
στις γιορτές και τα πανηγύρια

να βγάζεις λόγους σαν αρχαίος προφήτης.

Σαν ποιητής να μιλάς

για όσα αγαπήσαμε
πριν πάψουμε να είμαστε παιδιά.

Τους φονιάδες να δικάζεις

για όλα τα κομμένα πόδια,
τα κομμένα χέρια, τα βγαλμένα μάτια,

τους άταφους νεκρούς

των βομβαρδισμών.
Βασιλιά που σ’ έχουνε ανακηρύξει

των πεινασμένων και των συμφοριασμένων.

Κι ενώ το πλήθος θα ουρλιάζει
μεθυσμένο από ελπίδα

και συ θα καπνίζεις

ένα τσιγάρο σέρτικο
να πάρεις μια ανάσα για τη συνέχεια

τ’ αφεντικά θα μετράνε τα τάληρα

που μάζεψε το ντέφι.
Όπως εξαργυρώνει αυτός ο κόσμος χρόνια τώρα και αυτό ακόμα το αίμα του Τσε Γκεβάρα, που-
λώντας κονκάρδες και μπλουζάκια με τη φωτογραφία του, αδιαφορώντας σχεδόν για το σκοπό
που εκείνος έδωσε τη ζωή του.

Αλλά εκείνο το κάλεσμα από τους ηττημένους του ελληνικού εμφυλίου, δεν είναι παρά η αφορμή
για να επεκτείνει ο Ρηγόπουλος τη ματιά του ακόμη μακρύτερα. Να βυθιστεί περισσότερο στο πα-
ρελθόν και να πλησιάσει ακόμη και τους ήρωες του ’21 τον χτικιασμένο Καραϊσκάκη και τους
άλλους, να τους φιλήσει ευλαβικά τα χέρια και να γνωρίσει από την ρίζα της τη νέα ελληνική ιστο-
ρία που γράφτηκε με πόνο, φτώχεια και αίμα μα και ανείπωτη θέληση. Να κατανοήσει, πως και
αυτό το έπος του ’21 ακόμη, κυριαρχείται πολλές φορές από την αδικία και παρήγαγε και κείνο
στο τέλος, ορδές ηττημένων. Αυτή η καταβύθιση στο παρελθόν, του δίνει επίσης την ευκαιρία να
σκύψει στις κρυστάλλινες πηγές του δημοτικού τραγουδιού και να αντλήσει και με τα δύο χέρια τη

71