Page 236 - 80 เล่ม ที่ครูภาษาไทยควรอ่าน

๒๒๐

ที่เราคุ้นชินได้ยินมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยจนคิดว่าเป็นค าภาษาไทยไป

เสียแล้ว

ค าว่า ขนม หมายถึงของกินที่ไม่ใช่

กับข้าว ปรากฏหลักฐานในภาษาเขมรโบราณว่า

ขน หมายถึง ขนม, เส้นท าจากแป้ง ภาษาเขมร

ปัจจุบันว่า ขน ออกเสียงว่า นุม แปลว่า ขนม

(หน้า ๓๖)
ค าว่า “จังหวัด” อีกค าที่เราคุ้นเคยกันดี ก็มีรากศพท์มาจาก
ั
ภาษาเขมรเช่นเดียวกัน มาจาก จงฺวต หรือ จงฺวาต แต่ด้วยเป็นค าที่

ไทยยืมมาใช้ตั้งแต่สมัยโบราณจึงมีความหมายแตกต่างจากปัจจุบัน

ซึ่งเดิมมีความหมายว่า บริเวณ หรือเขต ปัจจุบัน มีความหมายว่า

หน่วยการปกครองจังหวัด (หน้า ๕๘)
ค าว่า “เดิน” ผู้เขียนได้อธิบายว่าเป็นค ายืมภาษาเขมร

ปรากฏในศิลาจารึกวัดศรีชุม เดิม สะกดด้วย ร เป็น เดิร ก่อน

เปลี่ยนเป็น เดิน ในภายหลัง โดยก่อนจะมาค านี้เข้ามาภาษาไทย

โบราณได้ใช้ค าว่า ญ่าง หรือ ย่าง ซึ่งยังปรากฏในภาษาถิ่นใน

ปัจจุบัน (หน้า ๑๐๗)