Page 20 - สุขอนามัยฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
P. 20
กระชังจมอยู่ในน้ำเพียง 2.2 เมตร โดยมีส่วนที่โผล่พ้นน้ำประมาณ
20 – 25 เซนติเมตร ความลึกของกระชังมีผลต่อการเจริญเติบโตของ
สัตว์น้ำเช่นกัน ปกติระดับออกซิเจนที่ละลายในน้ำจะสูงบริเวณผิวน้ำ
ที่ระดับความลึกประมาณ 2 เมตร ปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ
เพียง 50 – 70% ของปริมาณออกซิเจนที่ผิวน้ำเท่านั้น ดังนั้น การ
สร้างกระชังไม่ควรให้ลึกเกินไป เนื่องจากสัตว์น้ำจะหนีลงไปอยู่ในส่วน
ที่ลึก ซึ่งมีปริมาณออกซิเจนต่ำ และจะส่งผลให้สัตว์น้ำกินอาหารน้อย
มีอัตราการเจริญเติบโตต่ำ ดังนั้นขนาดกระชังขึ้นอยู่กับปัจจัยเป็น
องค์ประกอบของการเลี้ยง ซึ่งผู้เลี้ยงต้องตัดสินใจโดยพิจารณาถึง
จำนวนสัตว์น้ำที่ปล่อย กระชังขนาดเล็กที่ปล่อยหนาแน่น ให้ผลผลิต
ต่อปริมาตรสูง ดูแลจัดการง่าย แต่ผลผลิตรวมอาจต่ำกว่ากระชัง
ขนาดใหญ่ดังกล่าวข้างต้น
นอกจากนี้บริเวณผนังกระชังด้านบน ควรใช้มุ้งเขียวขนาด
ความกว้างประมาณ 90 เซนติเมตร ขึงทับไว้ เพื่อป้องกันมิให้อาหาร
หลุดออกนอกกระชังในระหว่างการให้อาหาร
การแขวนกระชัง ควรแขวนให้กระชังห่างกันไม่น้อยกว่า 3 คู่มือวิชาการ เรื่อง แนวทางการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ประเภท การเลี้ยงสัตว์น้ำ
เมตร เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดมุมอับระหว่างกระชัง เป็นการลดสภาวะ
การขาดออกซิเจน หากจำเป็นควรใช้เครื่องตีน้ำหรือเครื่องสูบน้ำช่วย
ให้เกิดการหมุนเวียนถ่ายเทน้ำภายในกระชัง และเป็นการเพิ่มปริมาณ
ออกซิเจนในน้ำอีกด้วย
ขนาดตาอวนที่ใช้ทำกระชัง จะต้องเหมาะสมกับขนาดสัตว์น้ำ
ที่เลี้ยงเพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์น้ำ หนีลอดไปได้ อีกทั้งจะต้องให้กระแส
น้ำไหลผ่านได้สะดวกและป้องกันไม่ให้สัตว์น้ำขนาดเล็กภายนอก
เข้ามารบกวนและแย่งอาหารสัตว์น้ำในกระชัง ขนาดตาอวนที่ใช้
ไม่ควรมีขนาดเล็กกว่า 1.5 x 1.5 เซนติเมตร เพื่อไม่ให้ขัดขวาง
13
