Page 52 - PetPraUma 01
P. 52

ื่
                                   ็
                                                                  )
                                                 F
                       ิ้
         หนานอนยม  ผมเหนตาเขาเปนประกายแหงความเชอมน
                                                                                  ั่
                   ิ
  และหวังเต็มเปZxยม
                          ็
                                        ั้
                            >
                                           ั้
                                                         ั
  “คนเราเกดมามนกตองตายทงนนแหละครบเจานาย  ผมมนนก
                                                                                  ั
                                                                              ั
               ิ
                      ั
                                                              >
                    >
                           )
                                                              ู
                                                            ็
                                                                                 >
                                                                   ื
                                                          ี้
                                   ี่
                               ั
                                            >
                                       ิ
  เผชญภยเสยดวย วาอนทจรง ชางงาแถวนกดเหมอนจะลดนอย
                ี
       ิ
           ั
  หายากไปทุกวัน คนมันกวนหนัก”
                                                     ุ
                                   ั
                                       ี
                                                                    >
                                          ิ
                                                                                   ุ
                                                        ิ
                    >
                ุ
  “ฉันเตือนลงดวยความหวงดจรงๆ นาลงอน บอกเจานายของลง
  ให>เปลี่ยนความตั้งใจเสียดีกว)า”
                                                                         ็
                                                        )
                                                                      >
                                                ั่
                                            ึ่
                            >
                                ็
                                                                                ี
  เขาได>แต)หัวเราะ แลวกผละไปครงชวโมงตอมา ผมไดเหนเกวยน
         ุ
                                                 ั้
                                                                                   ั้
                  ิ่
  ของคณชดเรมออกเดนทาง  ทนใดนนเอง  หนานอนกวงหนาตง
                                                                   ิ
                                                                         ิ่
                                         ั
                                                                        ็
                             ิ
                                                                               >
  ย>อนกลับมาที่แค>มปCของผม พูดละล่ําละลัก
  “ผมลากอนละครบ  เจานาย  ชกสงหรณไงพกลในคาพดของ
                                                               ิ
                                                                             ู
                                                                         ํ
                                                          "
                                              ั
                                                  ั
             )
                                 >
                        ั
                                     ็
  เจ>านาย แต)ถึงอย)างไร ผมก
  ทิ้งคุณชดไม)ได”
                    >
   “แปลว)าลุงกับเจ>านายไม)เปลี่ยนความตั้งใจแน)นะ”
  “ครับ”
                           ั
        ั้
     >
                                                                           )
                                                      >
                                                   >
  “ถางนคอยเดยว  ฉนจะฝากอะไรไปใหเจานายของลงหนอย  แต                                  )
                   ี๋
                                                                     ุ
  ลุงจะสัญญากับฉันได
                             >
  ไหมว)า จะยังไม)ส)งให>กับเขาจนกว)าจะเดินทางไปถึง ‘หล)มช>าง’”
  “ผมรับรองครับ”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 52
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57