Page 114 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 114

114



                                        ี
                                        ่
                                                                              
                                      
                                                                                                   
                                                                                                 
                                                                                            ั
                                                                                          ่
                                                                                 
                            
                     
                                                                                
                                                                                          ึ
                   เปนคนกลามาก  กลาเสยงเขามาโดยไมหวังผลตอบแทนอะไรเลยแมแตคาจาง  ซงฉนก็ไมเขาใจ
                                                     
                                     
                                                     ิ
                      ื
                                          
                   เหมอนกันวา อะไรเปนจุดมงหมายแทจรงของแก”
                                          ุ
                                                   
                                                                 ึ
                                                                                
                                                        ุ
                                                                    ั
                            กลาวจบ  รพินทรวางปนของหนมชาวดงผลกลบลงทเดิม  แลวออกเดินผละไปยังทนอน
                                           
                                                                ู
                                                
                                                        
                                                                                                  ่
                                                                         ่
                                                                                                  ี
                                                                
                               
                                                                         ี
                   ของเขา
                                                                                     ี
                                                                                        
                                                        ํ
                                                     ุ
                                                                                                 ิ
                                       
                                                                                            ิ
                                                                        
                                                                                                    
                                                                            
                                  ั
                                 
                            ยังไมทนจะลมตวลงนอน  บญคากับเกิดก็เดินตรงเขามาดวยอาการรบรอนผดปกต  ตาง
                                          ั
                             ่
                      ุ
                                              ิ
                   ทรดตวลงนังยองๆ ใกลเขากระซบ
                                       
                        ั
                                   ั
                            “นายครบ ทามันจะไมไดการเสียแลว”
                                                            ื
                                                               ู
                                         ้
                                                        ื
                                   
                                                        ้
                                                                          ้
                                                                          ั
                            รพินทรขมวดคว จองหนาพรานพนเมองคชพของเขาทงสอง
                                         ิ
                                                                ี
                                                               
                            “ทาไม? มอะไรหรอ บญคา?”
                              ํ
                                                  ํ
                                               ุ
                                            ื
                                     ี
                                                                                                ้
                                                                     
                                                ั
                                                                 ี
                                                        ้
                                                                            ื
                            “ไอกุด! มนยองตามหลงพวกเราตงแตตอนทเราผานหุบเมอบาย จนกระทงเดียวนีมนก็ยัง
                                                        ั
                                     ั
                                                                            ่
                                                                                                 ั
                                                                                            ๋
                                                                 ่
                                                                                         ่
                               
                                                            
                                                                               
                                                                                         ั
                         
                         
                              
                   ปวนเปยนอยูใกลแคมปของเรานีเอง”
                                       
                    
                                    
                                              ่
                                 
                                                     ั
                            จอมพรานตาสวางวาบขนในบดนัน
                                                        ้
                                                ้
                                                ึ
                            ‘ไอกด’ ทพรานของเขาเอยถง คือเจาลายพาดกลอนขนาดแปดศอก วายรายแหงปาหนอง
                                                    ึ
                                                 
                                ุ
                                                                                             
                                                          
                                                                                         
                               
                                    ่
                                    ี
                   น้ําแหง  กิตติศัพทชือเสียงระบือกองไปในบรรดาพรานและชาวปาทังหลาย  ในดานความเฉลียว
                                                                             ้
                                     ่
                           
                                ่
                                ี
                   ฉลาด  เลหเหลยม  และอาฆาตพยายาทอยางรนแรง  ดูจะเปนพิเศษผิดไปจากธรรมชาติสามญของ
                                                          ุ
                                                                                                 ั
                             
                                                ั
                                                ้
                        ่
                                                                                                     ู
                   เสอทวไป จนกระทงพวกบานปาทงหลาย เรยกมนวา ‘สมง’ เพราะเชือวาจะตองมวญญาณของภติ
                     ื
                                                                                          ิ
                                                               
                                                                              ่
                                                                                
                                          
                                                            ั
                                                                    ิ
                                    ่
                        ั
                                                                                        ี
                                    ั
                                                        ี
                   รายเขาสงคอยชักนํา
                          ิ
                    
                                                         ั
                                                                                 ื
                                                                                    
                                  ุ
                                                                                 ่
                                                                                           
                            สาเหตทพรานทงหลายขนานนามมนวา ‘ไอกุด’  ก็เพราะเมอปเศษทแลวมา  พราน
                                                                                        ี
                                                                                        ่
                                         ้
                                         ั
                                                                   
                                   ี
                                   ่
                                                 ่
                                                                                          ่
                   พืนเมองเกาแกของนายอาพลคนหนึง  ถูกมันขย้าและลากเอาไปเปนเหยือ  ในขณะทีเดินสองเกงอยู 
                    ้
                                                           ํ
                                        ํ
                        ื
                                                                               ่
                                                                 
                          
                       ุ
                       
                                     
                                                    ั
                              ิ
                                       ี
                   ในทงโลงบรเวณใกลเคยงกับสถานีกักสตวของรพินทรเอง
                                              ้
                                                                                   
                                                              ่
                                                   ่
                            ในคนเกิดเหตสยองนัน  เพือนอกคนหนึงทแยกกันสองเกงอยูไมหางออกไปนัก  ไดยิน
                                        ุ
                                                                         
                                                                 ่
                                                                 ี
                                                                                
                                                       ี
                                ื
                                                                                   ่
                                                                                   ื
                                                                            ่
                   เสยงรองแสดงความเจบปวดและตกใจของพรานผนันอยางถนัด  วิงหนาตนมาตามเขา  รพินทร        
                     ี
                                      ็
                        
                                                              ้
                                                             ู
                                                             
                                                                             
                                                                             ู
                                                                                              
                      
                                                                                                   ุ
                   พรอมกับพรานคใจของเขา  ออกตามรอยในคนนัน  พบแตศพชายผเคราะหรายถกลากเขาไปซกท           ่ ี
                                                                                        ู
                                 ู
                                 
                                                                                     
                                                                                    
                                                                      
                                                             ้
                                                          ื
                                                                           ่
                                                                           ึ
                                                       ํ
                   โขดหนซบซอนบรเวณหนึง         หางจากตาแหนงเกิดเหตุเกือบหนงกิโลเมตรเตมๆ   ทองของศพ
                                   ิ
                                                                                              
                        ิ
                           ั
                              
                                         ่
                                                                                     ็
                   เหวอะหวะ เครองในถกลากออกไปกินหมด
                                ่
                                      ู
                                ื
                                                  ํ
                                                                                           ั
                                                           ํ
                                                                                               
                                                                                  
                                                          
                                   
                            เขาแจงขาวรายไปใหนายอาพล  ผอานวยการบรษัท  ไทยไวลดไลฟ  อนเปนเจานาย
                                                                     ิ
                                                          ู
                                       
                                                                            ํ
                               ู
                                                          
                                                                                          ่
                                                                                                     ั
                               
                                                                                          ี
                   โดยตรงของผตายใหทราบ  นายอาพลโกรธแคนมาก  แสดงความจานงกับเขา  ขอทจะเปนผฆามน
                                                                                                 
                                                ํ
                                                                                                  
                                                                                              
                                                                                                 ู
                        ื
                                                                                                     ็
                                                       
                                                                                              ู
                                                                                              
                                                                                                  ั
                                                                                          ํ
                   ดวยมอเอง  เพียงแตขอรองใหรพินทรเปนผนําทางเทานัน  เขาไมอยากจะขดใจนายอาพลผกําลงเตม
                                                       ู
                                                   
                                                                                 ั
                                                               
                                    
                                       
                                                                         
                                                                 ้
                                                     
                                              
                                         ี
                   ไปดวยโทสะ และความเคยดแคน จึงนํานายอําพลไปนังเฝาซากศพของพรานผูนันตามประสงค
                                                                 ่
                                                                                    
                                                                                      ้
                                                          
                                   ื
                                                      
                                      ั
                                                   ่
                                                                                            ํ
                            ดึกของคนถดมา ระหวางทนังซมเฝากันอยูเพียงสองคน ระหวางเขากับนายอาพล เจาเสอ
                                                    ่
                                                                                                     ื
                                                                
                                                      ุ
                                                   ี
                                                     
                                                                                                   
                                                                        
                                                                   ํ
                                              
                                                                                  
                                                                                      
                                                                                              ื
                    
                   รายก็ยอนกลบมาทซาก รพินทรเปนคนสองไฟและนายอาพลเปนคนยิง แตจะเปนเพราะมอทไมเคย
                              ั
                                                                                                 ี
                                   ี
                                                                                                 ่
                                                
                                   ่
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   109   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119