Page 119 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 119
119
้
๋
“เราตามมนมานาน แตเดียวนีมนเปนฝายตามเราบางแลว!”
ั
ั
่
ั
พรานใหญพูดเหมอนจะใหดูเปนเรองขบขน พรอมกับหัวเราะ แตบญคากับเกิดหัวเราะ
ื
ื
ุ
ํ
่
ไมออก เพียงแตยิมฝดๆ กราดไฟสองไปมาโดยไมยอมหยุดนิง
้
ั
ั
ั
“มนไมไดตามเราหรอกครบ แตมนตามควาย 16 ตว ลกหาบ 16 คน แลวก็นายจางของเรา
ั
ู
ื
ี
ู
่
อกสามคน มนรวานันคอเหยือ!”
ั
่
ํ
ี
ุ
บญคาตอบหางเสยงสะทาน ฟงไมออกวาเปนเพราะความหนาวเย็นหรือเพราะความ
สยองใจ
ั
“ก็เหมอนกันนันแหละ เรารบผดชอบตอชวิตเหลานัน”
่
ี
ิ
้
ื
ึ
ิ
๋
ิ
ิ
ึ
“มงเกงจรงโผลออกมาเดยวนีซวะ ไอกุด ผสางทสงมงอยูก็เชญยกโขยงออกมาดวย”
้
ี
ิ
ี
ี
ื
เกิดผเลอดรอน สบถผรสวาทออกมาดังๆ
ู
ุ
ิ
้
ํ
ิ
ั
๋
ั
ึ
ี
ั
“เพราะมนเกงจรงนะซเกิด มนถงไมโผลออกมาเดยวนี ตามคาทาของแก แตมนจะโผล
ั
ออกมาอตอนทีแกไมไดทา และแกก็ไมทนรูตัว ไป! กลับแคมปกันเถอะ รับรองวาคืนนีมันไมเขาไป
่
้
ี
ู
ั
ู
ใกลแคมปของเราหรอก มนรแลววาเรารตว”
ั
ั
่
ื
ั
ึ
เขาบอกเรยบๆ แลวก็เดินตดลาธารกลบมายงแคมป ซงจันกับเสยรอคอยอยู เมอถงก็สง
่
ั
ึ
ั
ํ
ี
่
้
ิ
่
ี
ั
ี
ึ
ั
่
ุ
ุ
้
ึ
ใหพรานทงสของเราเตมฟนในกองไฟทสมไวโดยรอบ ซงขณะนีกําลงจะมอดใหลกโชตขนอก
้
ิ
ี
่
่
่
ี
ุ
ั
ุ
ปลกลกหาบบางกลมทนอนอยูในทศทางอนไมนาจะปลอดภัยใหเปลยนทนอนใหม โดยไมจําเปน
ี
ู
่
ิ
ี
ั
่
้
ื
จะตองบอกเหตุผลใหทราบ ซงคนเหลานันก็ไมไดสนใจซกถามอะไรนก เมอตนขนมาและรวาเปน
่
ึ
ั
ึ
่
ู
้
ื
ั
ั
ํ
่
่
ี
ิ
ิ
คาสงของพรานใหญ ใหจัดทนอนใหมก็ปฏบตตาม แลวก็ลมตวกันลงนอนหลบตอไป
ั
ั
รพินทรเรยกบญคา จัน เกิด และเสย เขามากระซบสงความ
ุ
่
ํ
ี
ั
ิ
่
ื
่
ุ
้
ู
“อยาแพรงพรายบอกอะไรกับพวกลกหาบและนายจางของเราทกคนเกียวกับเรองนีเลย
อยางเด็ดขาด มนจะทาใหเกิดการขวัญเสีย โดยเฉพาะอยางยิงพวกลูกหาบเหลานัน แลวพรุงนี บุญ
้
ั
ํ
่
้
ู
คาสงเตอนพวกลกหาบทกคนไว แมจะเปนเวลากลางวันก็อยาใหลกหาบคนไหนเดินเทยวคนเดยว
ู
ื
่
ุ
ี
ั
่
ํ
ี
ออกไปหางบรเวณแคมปนัก”
ิ
ั
้
“แลวนายจะเอายังไงครบ ไอกุดมนตามสะกดวนเวียนอยูใกลๆ เราอยางนี?”
ั
ํ
ู
ุ
ึ
้
ุ
บญคาผอาวุโสกวาทกคน ถามขนเบาๆ
้
้
ั
ั
ิ
“ก็ตองระมดระวังกันหนอยซ อยาเผลอ ถามนยังเฝาตามอยูอยางนี ก็มีอยูสองทางเทานัน
ุ
ี
่
ั
ไมมนก็พวกเรา พวกนายจางเราพอจะชวยกันคมกันได แตพวกลกหาบมนอยูทวา ใครจะเครงครด
ู
ั
ั
ั
ื
่
ุ
ํ
ิ
ั
ู
ปฏบตตามคาสง หรอใครจะฝน ถามนเชอฟงเรา ก็คงไมเปนอะไร พรงนีเรยกหัวหนาลกหาบมาสง
ั
ื
่
ี
ั
ิ
้
่
ื
้
้
ใหเขากําชบพวกเขาใหดี อยาลมละ ไมตองบอกอะไรเกียวกับเรองนี บอกแตเพียงวาปานีไม
่
ื
ั
่
ปลอดภัยนัก”
“นายคิดจะเลนมันใหอยูไหมครับ หรือจะเพียงแตเตรียมปองกันอยางเดียวเทานัน ความ
้
ั
่
ื
ั
จรงเราก็แกะรอยมนมานานแลว ปลอยไวก็เปนอนตรายกับคนอน”
ิ
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
