Page 131 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 131
131
8
เมอกาวลงมาถงลาธาร อนอดมไปดวยกรวดและโขดหนทงอกอยูระเกะระกะ จอมพราน
ุ
ํ
ี
ิ
่
ั
ื
่
ึ
ิ
็
็
ํ
กวาดสายตาอยางรวดเรว ในบรเวณธารน้า เขามองไมเหนอะไร ในอาการกวาดตาผานอยางคราวๆ
ั
้
ั
ํ
้
ิ
ั
นัน เพราะตําแหนงนัน สลบซบซอนไปดวยกอนหนใหญ และกอไมน้า สงัดเงียบ วงเวง ไดยินแต
ั
ื
ํ
เสยงนกรอง และน้าทไหลเซาะแกงหนอยูรมๆ หนมาตรวจบรเวณรมฝงทางดานขวามอ กมาสะดุด
ิ
ี
ิ
็
ิ
่
ี
ิ
่
่
้
่
่
่
ชะงักอยูทีโขดหินเกลียงกอนหนึงใตรมพญาใหญ เสือผากองหนึงวางอยูทีนัน
้
้
ั
ั
ู
้
้
ึ
ื
็
้
ิ
รพินทรกระโดดสองสามครงก็ถงหินกอนนัน เสอเชรต กางเกง เขมขด ปนสน บต วาง
ั
้
ั
กองรวมกันอยูทนัน รายกาจทีสดก็คอ ซบในทงสองชนวางซอนอยูเบองบน แสดงวาปลดออกไป
้
ั
ื
่
ุ
้
ี
่
ิ
่
ื
ั
ิ
ี
เปนครงสดทาย ไมมปญหา เจาของลงไปในธารนาโดยไมมอะไรตดตวแมสกชนเดียว
ั
ุ
้
ี
ํ
้
ิ
้
ั
กอนทจะอาปากตะโกนเรยก เสยงน้าแตกอยูหลงตนบอน พรอมกับเสยงรองแหลม
ี
่
ี
ํ
ั
ี
ี
ออกมาอยางตระหนก ระคนฉนเฉยวเรวปรดฟงแทบไมไดศพท
็
ี
ี
ุ
๊
ั
่
ี
ี
ิ
“บา! คนไมมมารยาท! มายืนอยูทาไมทนันหา! ดูซมาจองอยูได คน...ฯลฯ”
่
ํ
็
ึ
็
ื
่
รพินทร ไพรวัลย เสยปกหมวกขนไปเลกนอย ปาดแขนเชดเหงอบนใบหนา พรอมกับ
้
ี
่
ถอนหายใจออกมาอยางโลงอก นึกขอบใจเจาปาเจาเขา ท ม.ร.ว.ดารินไมมีอันเปนไปเสียกอน
ั
่
ั
จนกระทงเขาตามมาพบทน
น้าในธารใสแจวราวกบกระจก และกไมลกเลย กอตนบอนกใชวาจะขึนหนาแนนทบอะไร
็
ึ
็
ํ
ึ
้
ั
ี
ั
นัก รางผิวสน้าผึงวบแวมอลางอยูหลงกอบอนนัน ทงๆ ทเจาของพยายามเบียดหอตัวใหแคบเขามา
้
ั
้
ั
่
้
ํ
ี
ี
่
ทสด จอมพรานหนีบไรเฟลไวในซอกแขน ควักบหรออกมากมจุดสบ เสยงของเขาเรยบก็จรง แต
ิ
ู
ี
ี
ุ
่
ี
ุ
ี
เครยด
ั
“ขอพูดจากความจรงใจสกครังเถอะ คุณหญิงทําความหนักใจใหผมเหลือเกิน และถา
ิ
้
็
ํ
้
ื
ื
คณหญงยังขนดือดึง ไมยอมฟงคาเตอนของผมบางเลย การเดินทางของเราคงเตมไปดวยอปสรรค”
ุ
ุ
ิ
ั
ุ
ู
ํ
“ฉนไปทาอะไรใหคณหา! ฉนรอน ฉนก็มาอาบน้า อยากจะรนัก มนหนักอะไรคุณไม
ั
ั
ํ
ั
ทราบ”
็
ี
เสยงตะโกนแผดเอดออกมาจากหลงกอบอนทเปนฉากบางๆ กันอยู แสดงวาเจาของเสยง
้
ี
ั
ี
่
ี
ุ
อยูในโทสะขดสด
ี
ิ
ุ
ิ
“ผมไมมเวลาจะมาอธบายอะไรกับคณหญงอกแลว แตจะขอออกคําสังเปนทางการวาขึน
่
้
ี
่
ํ
จากน้านัน เดียวนี! เอาละผมจะถอยไปยืนอยูทหินกอนโนนหันหลงให คณหญงจัดการสวมเสอผา
ั
ิ
่
ุ
้
ี
ื
้
๋
ใหเรยบรอยโดยเรวทสด!”
ี
่
ี
็
ุ
วาแลว รพินทรก็หมนตวกลบ กระโดดไปยืนอยูทกอนหิน หันหลงให ดารนตะโกน
ิ
ั
ุ
่
ั
ี
ั
บรภาษเอดองอยูเชนนัน ดูเหมอนกอนหินเของๆ หลายกอนจะปลวตามหลงเขามาดวย แตไมถูก
ิ
ั
ื
้
็
ิ
่
ึ
ื
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
