Page 133 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 133
133
ื
้
ิ
ิ
่
้
มองดูมนอยูเฉยๆ เชนนันเอง หลอนคดวาเขาคงจะยิง และยิงจนกวาจะลมลงหรอมฉะนันมนก็วิง
ั
ั
ั
ิ
้
ั
ั
่
้
ั
เขาถงตว แตเปลาทงสน พรานใหญยืนเฉย มนเปนภาพทหลอนจองตะลง อกสนขวัญบน
ึ
ิ
ี
่
ึ
ั
ั
ี
ี
ู
ั
ึ
นางชางรรอ โบกหู ชงวงอยูอกอดใจ ก็เดินถอยหลงอยางระมดระวัง ตอนลกของมนเขา
ู
ี
ดงทบหายไปอยางชาๆ พอลบตาก็มเสยงปาแตกเปนทางอูไป
ั
ึ
ี
ี
ี
้
่
ั
ั
รพินทรผอนลมหายใจยาวออกมาอกครงหมนตวกลบ เดินมาทฝงเดิม มาหยุดยืนอยูทตน
ั
ุ
ี
่
ั
่
้
ึ
ี
ี
่
ั
ิ
ึ
่
ไทร ซงดารนหลบหนาซดตวสนอยูยังอกดานหนึง แกลงพูดขนลอยๆ
ู
“ถายังไมหายรอน คณหญงจะลงไปแชน้าอกก็เอา ผมรสกตวเหมอนกันวาผมเปนคนไมม ี
ุ
ี
ึ
ํ
ั
ิ
ื
ิ
ํ
ุ
ิ
มรรยาท เห็นจะตองหลบไปกอน เชญคณหญงอาบน้าใหสบายเถอะ”
้
วาแลว ก็ออกเดินจะผละขึนไป
้
ิ
ู
ํ
ิ
“คนใจราย! เกิดมาไมเคยพบ...อยากรนักทาไมถงทมฬหินชาตอยางนี!”
ึ
ั
ั
่
ี
ั
ี
เสยงสนอนเกิดจากคางทสนกระทบกัน ดังออกมาเบาๆ จากหลงโคนไทร ไมแผดแหลม
่
่
ั
้
ี
่
เกรยวกราดเหมอนครนี พรานใหญซอนยิมหยุดรรอ วางหนาเฉย เสยงสนเครอนันดังมาอก
ื
้
ี
้
ู
ั
ี
ื
ี
้
ั
่
ี
“นีจะทงฉนไวคนเดียวยังงนะเหรอ”
้
้
ิ
“อาว! แลวกัน ก็ตะเพิดไลอยูหยกๆ นีเอง”
่
“หยุดพูดหรอทาอแบบ ‘ไดทขแพะไล’ เสยทเถอะ ถงยังไงฉนก็ตองงอคณอยูดีนัน
ี
ี
ุ
่
ี
ึ
ั
ํ
ื
่
ี
ี
แหละ”
“ก็ไมเห็นจําเปนจะตองงอนี”
่
“คณรมย!...”
๊
ั
ู
ุ
ึ
้
เสยงของหลอนสะทาน ดังขนมาเหมอนจะรองไห
ี
ื
ั
“ขณะน ฉนยืนอยูตวเปลาๆ ไมมผาแมแตสกชน”
้
้
ั
ิ
ี
ั
ี
ํ
ึ
ุ
ี
“ก็แลวทาไมคณหญงถงไมสวมเสยใหเรยบรอย”
ี
ิ
ั
“บา! ฉนจะออกไปเอาไดยังไง เสอผากองอยูทางโนน”
ื
้
ี
่
“ก็นันนะซ ผมถงบอกวา ใหผมไปเสยกอน”
ิ
ึ
“ยังไปไมได!”
“เฮอ! จะเอายังไงกนแน อยูก็อยูไมได ไปก็ไปไมได”
ั
ู
้
ี
ั
ิ
ุ
“คณไปเอาเสอผามาใหฉนซ แกลงโยอยูได คนผทะเลอะไรยังงก็ไมร”
ื
้
ี
ี
ี
“ถาจะเปนผก็ผปา ไมใชผทะเล”
ี
เสยงเตนซอยเทาอยางแสนจะขัดอกขัดใจ อยูหลังโคนตนไทร พรอมกับรองกรีดออกมา
ี
ี
่
้
ื
้
ดังๆ รพินทรสะดุงโหยง ตองยอมจํานน เดินบนพึมพําเขาไปหิวเสอผาของหญงสาวทถอดกองไว
ิ
ี
นํามาทาเปนถอเกๆ กังๆ อยูทโคนตนไทร
ื
ํ
่
“ไมตองโผลเขามานะ!”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
