Page 42 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 42

42



                                                                                 ่
                                                                                 ี
                                                                      
                                                                                         
                                      ้
                            พรานใหญยิมๆ มองดู ม.ร.ว.เชษฐา และไชยยันตดวยดวงตาทแจมใสเปนประกาย เขาก    ็
                                     
                                                ี
                                                                                                    
                                                      ื
                                                                                        
                                                                     ู
                           ู
                         
                   บอกไมถกเหมือนกันวา ทาไมจึงมความเลอมใสนิยม และถกชะตากับสองชายผอยูในฐานะนายจาง
                                         ํ
                                                                                      ู
                                                                                      
                                                      ่
                                                                                                  ื
                                                                                            ี
                                                      ี
                              
                                                                                     ั
                           ้
                                                                                     ้
                   ของเขาตงแตแรกเห็นอยางบอกไมถก  มอะไรหลายตอหลายอยางของบคคลทงสองทกลมกลนเขา
                                                
                                                                                ุ
                                                                                            ่
                                                 ู
                           ั
                                                                                          ั
                                                             ี
                                       ั
                                       ้
                                                                                               
                             ั
                                                                                            ู
                    ั
                                                              ั
                                                                                                     
                   กนไดสนิทกบเขา  ทงเชษฐาและไชยยันต  มลกษณะเปนชายชาตรีตามแบบฉบบลกผูชายแทๆ
                                                                                                   ่
                                                                                             ่
                               ึ
                               ่
                                                       ่
                        ั
                             
                   ดวยกนทงคู ซงหาไดไมงายนักในชาวกรุงทีมีชีวิตหรูหราสะดวกสบาย โดยเฉพาะอยางยิงพวกทีเกิด
                                       
                           ้
                           ั
                               ู
                   มาในตระกูลสง
                              
                                                                            
                                   ี
                                                                                                     ุ
                                                                                                   ่
                                                                                       ี
                                                                                       ่
                                                                                                   ี
                                                                 ุ
                                                         ื
                            “ถาผมมนองสาวเพียงคนเดียวเหมอนอยางคณชาย และเปนนองสาวทรกพีชายอยางทสด
                                                                                          ่
                                                                                        ั
                                                                                              ี
                                               ิ
                      ื
                                                                                      ื
                                    ิ
                          ุ
                   เหมอนคณหญงดารน         ผมก็คดวาผมควรจะตองรกและเอาใจใสเธอ       เหมอนอยางทคณชายม  ี
                                                                                              ่
                                                               ั
                                                                           
                               ิ
                                                                                                ุ
                                                            
                          ึ
                                                     ื
                             
                         ู
                         
                                    ิ
                                                                                         ั
                               ุ
                                                  ้
                                                                                  ั
                                                  ี
                                        ิ
                                                              
                   ความรสกตอคณหญงดารนในขณะนเหมอนกัน ปลอยเธอตามสบายเถอะครบ อยาขดใจเธอเลย”
                                           ี
                                              
                                   
                            รพินทรพูดดวยเสยงออนโยนปนหัวเราะนอยๆ

                                   ่
                            พอวันทีสาม  รถบรรทุกจากบริษัทไทยไวลดไลฟก็มาสงสัมภาระอีกเทียวหนง  เปนพวก
                                                                                            ่
                                                                                       ่
                                                                                            ึ
                      ื
                                                
                                                      ่
                                                                                                ี
                                                                                                     ื
                                                                                         ุ
                                                      ื
                                                                     
                                                                                                     ่
                                                                                
                   เครองเวชภัณฑ  หีบอาวุธปน  พรอมเครองกระสน  แตแลวพรานใหญรพินทรก็งนงงไปอก  เมอ
                                           
                      ่
                                                                                      
                                                                   
                                                             ุ
                                                                                       ่
                                                                                                ึ
                                                
                                                  ้
                                                          
                                                                   ่
                                                                          ื
                             ื
                                                                          ่
                                                                                       ี
                   มองเห็นเครองพิมพดีดแบบกระเปาหิว  กระเปาเอกสารทีบรรจุเครองเขยน  และททาใหเขาถงกับอา 
                                                                               ี
                             ่
                                                                                         ํ
                                                                                      
                        
                                                      ิ
                                       
                   ปากคางไปก็คอเครองเลนจานเสยงสเตอรโอแบบกระเปา ใชระบบทรานซสเตอร และหีบจานเสยง
                                              ี
                                                                                                   ี
                                   ่
                                                                  
                               ื
                                                                     
                                   ื
                                                                                 ิ
                                                                                           ิ
                                                                       ่
                                            
                                     ี
                                     ่
                                 
                                  ั
                            ยังไมทนทเขาจะเอยปากซักถามอะไรกับคนขับรถทีเอามาสง      ม.ร.ว.ดารนก็กาวอาดๆ
                   ตรงเขามาทรถ  บงการลาเลยงขนถายดวยตวเอง  โดยไมสนใจกับพรานใหญผยืนซอยเปลอกตาถๆ
                        
                                                       ั
                                                                                               ื
                                           ี
                                                                                     
                                                                                                     ี
                                                                                                     ่
                                        ํ
                                                 
                             ี
                                                                                    
                                                                                     ู
                                                                   
                             ่
                     
                            
                   อยูกอนแลว
                                                                  ั
                                                        
                                     ี
                                          
                                                      
                            “พวกเรามใครเปนนักประพันธอยูดวยหรอครบ?”
                                                               ื
                            เขาถามขนเขาๆ บยปากไปทเครองพิมพดีดและเครองเขยน ดารนหันขวับมาโดยเรว ตวัด
                                                    ี
                                                                          ี
                                           ุ
                                                                      ่
                                           
                                                                      ื
                                    ึ
                                                       ื
                                                                                 ิ
                                    ้
                                                    ่
                                                                                                 ็
                                                       ่
                                   ี
                               ั
                   สายตาปราดตงแตศรษะจรดปลายเทา พูดแบบมะนาวหนาแลง
                                                                  
                               ้
                                  
                                                                      
                                                 
                                                                                  ่
                               
                            “ไมมีใครเปนนักประพันธหรอก  มีแตนักศึกษามานุษยวิทยา  ทีทําวิทยานิพนธคางไวยัง
                   ไมเสรจ และในระหวางเดินทาง นักศกษาคนนันจะทางานสวนตวตอในเวลาวาง ลกจางผเปนพราน
                        ็
                                                               ํ
                                                          ้
                                                                                              
                                                                                              ู
                                                                                                
                                                   ึ
                                                                         ั
                                                                                        ู
                     
                                                                     
                                                                            
                            
                   นําทางก็ไมเห็นจําเปนจะตองมาเกียว”
                                    
                                         
                                               ่
                              
                            “ออ!”
                                                                  ี
                                                                  ่
                                                                                ี
                                                                         
                                    ี
                            เขาลากเสยงยาวหนาตายอยูอยางเดิม มองไปทเครองเลนจานเสยง
                                                   
                                                                     ่
                                                                     ื
                                                                                             ี
                                                  ้
                                              ิ
                                            ื
                                                               
                                                      ุ
                                                                      
                                                                                ี
                            “คณชายเชษฐา หรอมฉะนันก็คณไชยยันต คงจะเปนนักเพลงทขาดเสยงดนตรมิได”
                                                                                      ี
                              ุ
                                                                                ่
                                                                                              ิ
                                                       
                                                   ี
                            ตางามของ  ม.ร.ว.คนสวยเขยวปดปะหลบปะเหลอกขนมาในบดนัน  ตาเสอสมงก็เห็นจะ
                                                                                          ื
                                                                     ื
                                                                                 ั
                                                                         ้
                                                                         ึ
                                                                                   ้
                                                              ั
                             ั
                                
                                   ํ
                     
                   ไมคมนากลวเทา สาหรบพรานใหญอยางรพินทร    
                                      ั
                                                 
                                      ้
                            “ของพวกนีมนเปนของของฉันทงนันแหละ  ทาไม...คณขดของอะไรเหรอ  ทฉนจะเอา
                                                                                                ั
                                                                                
                                                                    ํ
                                                                          ุ
                                                       ้
                                                          ้
                                                       ั
                                                                             ั
                                                                                              ี
                                                                                              ่
                                           
                                       ั
                                                                                                    ุ
                                    ั
                                       ุ
                                ื
                   มนไปดวย  หรอวาตวคณเองจะตองมารบภาระแบกหาม  ไหนลองบอกมาซ  ในการทเราจางใหคณ
                    ั
                                                                                           ี
                                                                                           ่
                                                                                   ิ
                                               
                                                    ั
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47