Page 36 - ศาสนาพุทธ

ความอดทนมี 3 ประเภท

1. อดทนต่อการต่อต้าน
2. อดทนต่อความล่าบากในการศึกษาและปฏิบัติธรรม

3. อดทนในความกล้าปฏิบัติในค่าสอนซึ่งลึกล้่าเช่นค่าสอนเรื่องศูนยตาการบ่าเพ็ญตน ตามโพธิสัตว์มรรคจึงต้อง

ท่างานหนัก เพื่อผลแห่งการเกิดปัญญาแห่งการวิเคราะห์ มีการแยก แยะปัญญาไว้ 3 ประเภทพื้นฐาน 1.ปัญญา
เกิดจากการมีความรู้ 2. ปัญญาเกิดจากการพินิจพิจารณา 3. ปัญญาเกิดจากการปฏิบัติแต่ก็ยังมีการแยกย่อยอีก

เช่น 1. ปัญญาที่เกิดระหว่างสมาธิ 2. ปัญญาที่เกิดหลังท่าสมาธิ 3. ปัญญาเกิดเพื่อช่วยผู้อื่นและยังมีการแยกแยะ

ลึกลงไปอีก เช่น ปัญญาในทางโลกและปัญญาที่อยู่เหนือโลกปัญญาที่เข้าถึงสัจจะธรรมสูงสุดหรือปัญญาที่กว้าง
เพื่อเข้าถึงปรากฏการณ์ต่างๆ ในทางโลก

ในบารมี 6 ที่พระโพธิสัตว์ปฏิบัตินั้นประกอบด้วยเมตตา 5 ปัญญา 1 เมื่อปฏิบัติถึงที่สุดแล้ว พระโพธิสัตว์
ก็บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระพุทธเจ้าได้ สามารถบรรลุความเป็นตรีกายได้คือธรรมกายสัมโภคกายและนิร

มานกาย

ที่กล่าวมาทั้งหมดเป็น พื้นฐานที่ต้องมีความเป็นพระโพธิสัตว์ต้องบังเกิดเพื่อบรรลุความส่าเร็จในการ

ปฏิบัติวัชระยาน ต่อไป

ฉะนั้นจึงแยกความเป็นมหายานและวัชระยานออกจากกันไม่ได้เลย พระพุทธเจ้าได้สอน เรื่องของวัชระ
ยานไว้ตั้งแต่สมัยพุทธกาล เช่น กาลจักระ ตันตระ ซึ่งเป็นบทปฏิบัติตันตระชั้นสูง พระพุทธเจ้าได้เทศนาหลังจากได้

บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว1ปีพระพุทธเจ้าได้เทศนาสอน แก่พระโพธิสัตว์ที่บ่าเพ็ญในภูมิที่สูง ฉะนั้นค่าสอน

ตันตระจึงถือว่าเป็นค่าสอนลับเฉพาะ

แม้ค่าสอนของมหายานเองก็มีการปฏิบัติไม่มากนักในสมัยพุทธกาล ค่าสอนมหายานเป็นที่เริ่ม สนใจ

ปฏิบัติในช่วงของท่านคุรุนาคารชุนในปื ค.ศ.1 ท่านนาคารชุนได้ปฏิบัติค่าสอนตันตระได้ อย่างเป็นเลิศ ท่านได้
เขียนเรื่องการปฏิบัติตันตระเรื่องกูเยียซามูจาตันตระ ในศตวรรษที่ 16 ท่าน ธารานาถ ธารานาถชาวทิเบตได้บันทึก

ไว้ว่า ท่านคุรุนาคารชุนได้เขียนค่าสอนเกี่ยวกับตันตระ ไว้มากเพียงแต่ช่วงที่ท่านมีชีวิตอยู่ไม่เป็นที่นิยมและ

แพร่หลาย ทิเบตเริ่มรับค่าสอนจากอินเดีย ในช่วงศตวรรษที่ 7-8 ในช่วงนั้นการปฏิบัติตันตระในอินเดียได้
พัฒนาขึ้นถึงจุดสูงสุดไปจนถึง ศตวรรษที่ 12 เมื่อทิเบตรับค่าสอนวัชระยานจากอินเดียในช่วงที่เจริญสูงสุด ทิเบต

จึงรับค่าสอน อย่างเต็มที่