Page 23 - Vrolijke verhalen voor het slapengaan, inkijkexemplaar

en geslagen met een met ijzer beslagen knuppel. Ook daartegen bleek hij bestand. Waarna hij
uiteindelijk door een van de samenzweerders door het hoofd werd geschoten. Waaraan hij
tenslotte bezweek. En hij vervolgens in de rivier werd gegooid.
Iwan zweeg even en nam een paar slokjes van zijn wodka. Daarna ging hij verder:
‘Gelukkig waren de lessen van de wijze monnik bewaard gebleven. En bleven zij ten goede
komen aan onze familie. De remedie die hij ons had aanbevolen bestond hierin dat ons bloed
ongeveer eens per maand diende te worden gereinigd. En dat kon het beste door het volledig
te vervangen door vers bloed. Op die manier zouden we zelfs het eeuwige leven kunnen
verwerven.’
‘Dus je moet elke maand een keer naar het ziekenhuis voor een bloedtransfusie?’ vroeg
Marie-Louise, op enigszins bezorgde toon.
‘Nee, nee, de reiniging moet juist van binnenuit plaatsvinden,’ zei Iwan. ‘Hoe het precies in
zijn werk gaat weet ik niet. Ik weet alleen dat het op een of andere manier altijd weer
goedkomt. En ik me daarna als herboren voel. Achteraf kan ik me er echter weinig of niets
meer van herinneren.’
‘Wat een bijzonder verhaal,’ zegt Marie-Louise. ‘En sindsdien gaat het goed met je?’
‘Absoluut. En op een of andere manier gaat het allemaal vanzelf. Ik doe er in ieder geval niets
bijzonders voor. Althans niet voor zover ik weet.’
Op de achtergrond klinken nu de klanken van een balalaika. Eerst zachtjes, daarna iets luider.
Dan komen er andere instrumenten bij. De muziek zwelt langzamerhand aan tot alle
gesprekken worden overstemd. De andere gasten heffen nu met diepe sonore stemmen een
gezang aan. Eerst rustig, maar gaandeweg worden hun stemmen schor en hees en krijgt de
muziek een onheilspellende klank.
Marie-Louise vindt het echter prachtig en in de ogen van Iwan weerspiegelt zich nu een
mengeling van enerzijds genot en anderzijds iets van weemoed. Wat Marie-Louise niet
ontgaat.
Heeft vast te maken met de Russische ziel, denkt ze. En ze vindt dat ze het maar getroffen
heeft met Iwan. Een avond als deze had ze nog nooit meegemaakt. Waarna ze zich voluit
overgeeft aan het nu steeds ruiger en wilder wordende gezang. Ze drinkt haar glas nu in een
keer leeg, waarna Iwan het meteen weer volschenkt. Wat is hij toch attent, denkt ze, een echte
gentleman, alleen dan op z’n Russisch. Daar zullen ze er ook wel een woord voor hebben,
maar dat deed er nu even niet toe.
Op een gegeven moment wordt de tafel ontruimd en Marie-Louise daar midden op
neergelegd. De gasten, die inmiddels allemaal zijn getransformeerd tot weerwolven, evenals
Iwan zelf, scharen zich nu in een kring om haar heen. Dan vallen ze een voor een op haar aan
en nemen grommend en grauwend bezit van haar. Terwijl de anderen elkaar bevechten om het
recht de volgende te zijn. Het werd een grote orgie van seks en geweld. Waarbij het er ruig
aan toeging. En ook Marie-Louise zelf regelmatig wordt gebeten en gekrabd. Wat haar echter
niet schijnt te deren. Integendeel, ze begint het juist steeds beter naar haar zin te krijgen. En ze
heeft het gevoel dat er iets in haar los begint te komen dat zich al die jaren verborgen heeft
gehouden. Aan de ene kant komt het haar voor dat er iets niet helemaal in de haak is, aan de
andere kant is het alsof ze eindelijk gevonden heeft waar ze al jarenlang in stilte naar
verlangde. Ze sluit haar ogen en laat alles gaan zoals het blijkbaar gaan moest.
Het is al laat, of liever gezegd vroeg in de ochtend, als een ober haar zachtjes op de schouder