Page 190 - เมืองลับแล(ง)

เรื่องที่ ๒ กำเนิดวัดเก้ามูลศรัทธา วัดแห่งแรก

เมื่อเจ้าแคว้นและราษฎรเดินทางถึงเมืองเชียงแสนแล้วก็ได้เข้าเฝ้าพระเจ้าเรืองธิราช กษัตริย์องค์ท ี่

๒๑ แห่งโยนกนคร ได้กราบทูลถึงความเป็นมาในการอพยพ และความเป็นอยู่ของราษฎรที่ไปตั้งถิ่นฐานให้ทรง

ทราบ พร้อมกับได้ถวายของต่าง ๆ ที่นำมาด้วยแก่พระองค์ และขอพระราชทานพระสงฆ์ และพระไตรปิฎก
กลับไปเมืองลับแลด้วย พระเจ้าเรืองธิราชทรงสนพระทัยเป็นอย่างยิ่งจึงให้ศีล ให้พร ขอให้ราษฎรของเจ้าแคว้น

้
อยู่เย็นเป็นสุข พร้อมกันนั้นได้พระราชทานพระสงฆ์จำนวน ๖ รูป พระธรรม พระไตรปิฎก และเครื่องใชสอย
เกี่ยวกับศาสนพิธี มอบให้หนานคำลือเจ้าแคว้นนำกลับไปเมืองลับแลต่อไป
้
หนานคำลือกราบขอบพระทัยและทูลลานำพระสงฆ์ และราษฎรกลับไปครั้นถึงเมืองลับแลแลว
ราษฎรก็ดีใจช่วยกันสร้างวัดขึ้นเป็นแห่งแรกชอว่า “วัดเก้ามูลศรัทธา” (คือวัดใหม่ ตำบลฝายหลวง ในปัจจบัน
ุ
ื่
อาคารเดิมอยู่ตรงบริเวณสนามโรงเรียนซึ่งชำรุดหักพังลงหมดแล้ว) ให้เป็นที่พำนักแก่พระสงฆ์และเป็นท ี่
ประกอบศาสนกิจตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

เรื่องที่ ๓ กำเนิดซิ่นตีนจกและงานประดิษฐ์ฝีมือ

ื่
ต่อมาเจ้าแคว้นได้กำเนิดธิดาคนหนึ่งชอ สุมาลี เจ้าหลักก็ให้กำเนิดธิดาเช่นกันชื่อ สุมาลา ทงสองสาว
ั้
ั
มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม กิริยามารยาทเรียบร้อย เข้าลักษณะเบญกัลยาณี สติปัญญาเฉลียวฉลาดมีอุปนิสยชอบ
ื
ในทางเย็บปักถักร้อย ประดิษฐ์งานฝีมือต่าง ๆ สามารถคิดค้น และริเริ่มประดิษฐ์ทอหูกพิสดารขึ้นคอทอผาซิ่น
้
ั
ตีนจก ซิ่นมุกไหม หน้าหมอนหก หน้าหมอนแปด ถุงกุลา ผ้าห่มหัวเก็บ ผ้าเสื้อติดกระดุม ฯลฯ และยังชกชวน
อบรมสั่งสอนให้หญิงสาวทั่วไปรู้จักทำกันให้แพร่หลายทั่วไปด้วย ยังความปลาบปลื้มใจแก่เจ้าแคว้นและเจา
้
์
หลักเป็นอันมาก (ชื่อเสียงของสิ่งประดิษฐ์เช่นซิ่นตีนจกยังปรากฏอยู่ทุกวันนี้) ประสงค์จะนำสิ่งประดิษฐไป
ถวายแด่พระเจ้าเรืองธิราช เจ้าแคว้นจึงรวบรวมสิ่งประดิษฐ์ที่งดงามนานาชนิด พร้อมด้วยนางสุมาลี สุมาลา

ิ
์
ธิดาทั้งสองออกเดินทางไปยังโยนกนครอีกครั้งหนึ่ง เมื่อถึงราชธานีจึงได้นำสิ่งประดษฐต่าง ๆ เข้าเฝาถวายตอ
้
่
ี
พระเจ้าเรืองธิราช พระองค์ได้ทอดพระเนตรแลวทรงพอพระทัยเป็นอันมาก ตรัสชมเชยในฝมือ และสอบถาม
้
ถึงช่างประดิษฐ์ เจ้าแคว้นก็กราบทูลความจริงว่า เป็นฝีมือของธิดาของข้าพระพุทธเจ้ากับธิดาของเจ้าหลก
ั
ึ
พระองค์จงรับสั่งให้นำช่างทั้งสองคือ นางสุมาลี และนางสุมาลา เข้าเฝ้าเพื่อดูตัวสักหน่อย เจ้าแคว้นดีใจเป็น
ที่สุด รับปกว่าจะรีบพาเข้าเฝ้าในวันรุ่งขึ้น

การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
หน้า ๔๐