Page 363 - เมืองลับแล(ง)
P. 363
โคลงบทที่ ๑๑๗ ว่า
๏ ว่าพระผู้ถ้าถ่วย อาเปรญ
หมื่นนครครั้นฟัง จบแจ้ง
เพราะพบเงื่อนงำเขญ เขาล่อ ลวงนา
ทุกประการแล้วแกล้ง กล่าวเกลียว
กล่าวถึงเจ้าพระญาติโลกราชทรงรอหมื่นด้งนครอย่างร้อนใจ หมื่นนครเมื่อทราบข้อความของสาร
ที่ได้มาแล้วก็ทราบว่านี่น่าจะเป็นกลลวงเงื่อนงำที่ถูกหลอกลวง
โคลงบทที่ ๑๑๙ ว่า
๏ ข้าไท้ธิเบศผ ใดใด ก็ดี
ู้
ตายเพื่อภักดีโดย ซื่อซร้อม
คืนคนอยู่เป็นใน อิธโลก
บรโลกนางฟ้าล้อม เลิศอินทร
ข้าผู้เป็นข้าแห่งกษัตริย์พระองค์ใดก็ดี ยอมตายด้วยความภักดีและความซื่อสัตย์ คือผู้ที่อยู่ในโลกนี้
ตายไปในโลกแล้วก็ยังมีนางฟ้ารายล้อมดั่งพระอินทร ์
โคลงบทที่ ๑๒๑ ว่า
๏ บ ควรคิดอยู่ยั้ง ควรเครียว
นบนอบภูบาลบุญ ผ่านเผ้า
ชิสาท่านกุมเกลียว ลานชีพ ก็ดี
้
ล้วนซื่อแก่เจ้าได ข่าวขจร
ตัวเรานี้ (หมื่นด้ง) ไม่ควรรั้งอยู่ที่เมืองเชียงชื่น (เชลียง/ศรีสัชนาลัย) นี้ต่อไป ควรไปนอบนบต่อ
พระเป็นเจ้ามหาราชเชียงใหม่ของเราเถิด หากว่าพระองค์จะจับเราฆ่าเสียก็ดี ล้วนตัวเรายังฝากชื่อไว้ให้อยู่
ต่อคู่แผ่นดิน
มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง
หน้า ๗๕
