Page 361 - เมืองลับแล(ง)
P. 361
โคลงบทที่ ๑๑๐ ว่า
๏ เมื่อคำพรางเสี้ยงสั่ง สรรหา
น่านแพร่พลอยพาลพราง พรอกพร้อม
เพราะแรงอฤษยา เบียฬเบียด กันนา
ความบ่มิเข้าย้อม กล่าวให้เป็นตัว
ขณะที่มีสารคำลวงไปยังหมื่นด้งนครนั้น เมืองน่านเมืองแพร่ พลอยพูดยุยงไปทางพระเจ้า
เชียงใหม่ด้วยความไม่ชอบพอกับหมื่นด้ง จึงแต่งเรื่องใส่ความขึ้นมา
โคลงบทที่ ๑๑๑ ว่า
๏ บพิตรอ้ายตั้งเกียจ กลหวัง
เจียนจากจักหญัวไป จากหล้า
พระอย่ารำพึงหลัง สนเท่ห์ เลยพ่อ
จักแกล่อย่าได้ช้า เชี่ยวมือ
เมื่อเจ้าพระญาติโลกราชทรงทราบความจากเจาเมืองแพร่ เมืองน่านก็ได้หลงเชื่อ และซ่อนกลด้วยหวัง
้
จะให้เจ้าหมื่นด้งจากไปเสียจากแผ่นดิน
โคลงบทที่ ๑๑๒ ว่า
๏ ครั้นกรุงลาวรู้เล่ห์ ลวงเขา ไส้นา
บัดบัญชาชมถือ ถ่องด้วย
แปรปรามว่าเราอยา พรั่นแพร่ ความเลย
มาจึ่งเอาให้ม้วย เมือบใจ
เมื่อเจ้าพระญาติโลกราชทรงทราบเล่ห์กลลวงของหมื่นด้งนครแล้วจากสารคำยุยงของเมืองแพร ่
และน่าน บัดนั้นจึงเห็นด้วยเชื่อความเพ็ดทูลของเมืองทั้งสอง จึงอยากเอาชีวิตหมื่นด้งนครเสียให้ได ้
มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง
หน้า ๗๓
