Page 364 - เมืองลับแล(ง)
P. 364
โคลงบทที่ ๑๒๒ ว่า
๏ ครั้นคิดครั้นรีบเร้ง วางไป
นบนอบภูธรทูล บ่หย้าน
ความผิดแผกไผรชรัง โทรมโจทย์ ก็ดี
ขอจุ่มพระชี้ต้าน ไตร่ตรา
็
ั
่
เมื่อหมื่นด้งนครคิดใครครวญได้ดงนั้นกรีบเรงมาถึงเมืองเชียงใหม่ ขอเข้าเฝ้าเจ้าพระญาตโลกราช
ิ
่
เจ้าเพื่อทูลถามถึงความผิดประการใดที่ตัวนั้นได้กระทำไป ขอพระองค์ตริตรองให้รอบคอบเถิด
โคลงบทที่ ๑๒๓ ว่า
๏ กรุงลาวเรียงโกรธฟุ้ง ไฟลาม ลู่แฮ
คุกคำรามลงมา ระเร้ง
ความมึงบ่พักถาม เลอยถ่อง กุมนา
พอแต่กำมือเท้ง แท่นแคลง
พระเป็นเจ้าเมืองเชียงใหม่ทรงพิโรธดั่งไฟลาม ทรงดำรัสด้วยความโกรธออกมาอย่างเร็ว แล้วว่า
ความใดๆ มึง (หมื่นด้ง) ไม่ต้องมาถามเลย เรื่องนี้รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว ตัวข้านี้รู้ความที่มึงกระทำถ้วนถี่แล้ว
โคลงบทที่ (พญาตรังแต่งแทรก เพราะต้นฉบับชำรุด) ว่า
๏ สั่งแสนฟ้าเรื่อให้ กุมตัว
หมื่นนครโทษอำ ผิดไว้
แสนสูตัดเอาหัว มันเสียบ เสียนา
ไว้หว่างทางเหนือใต ้ ต่อกัน
้
เจ้าพระญาติโลกราชเจ้ารับสั่งให้แสนฟ้าเรื่อจับกุมตัวหมื่นดงนครในโทษฐานปกปิดความผิดไว้ ให้
แสนฟ้าเรื่อนำตัวไปตัดหัวเสียบประจานเสียไว้ที่ระหว่างทางเหนือ – ใต้ให้คนได้เห็น (แดนเมืองล้านนา-
อยุธยา)
มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง
หน้า ๗๖
