Page 317 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 317
โลกนาถ’ จึงเป็นไปไม่ได้ที่ ‘พระญาอโศกราช’ ในตำนานพระแท่นศิลาอาสน์จะเป็น ‘สมเด็จพระบรมไตร
โลกนาถ’
ฉะนั้นหากสอบความต่อไปนั้นกษัตริย์ที่ทรงพระราชอำนาจในช่วง พ.ศ. ๒๐๐๐ และเฉลิมพระนาม
พระองค์เป็น พระญาศรีธรรมอโศกราช จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งดินแดนชมพูทวีป (อินเดีย) ก็คือ เจ้าพระญาต ิ
่
่
ี่
โลกราช กษัตริย์พระองค์ที่ ๙ แห่งราชวงศ์มังราย ปกครองรัฐล้านนา และจากหลักฐานตาง ๆ ทกลาวมาแลว
้
ไม่ว่าจะเป็น ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่, ศิลาจารึก พย. ๔๕ อักษรฝักขาม พ.ศ. ๒๐๒๑ วัดศรีโคมคำ จังหวัด
พะเยา, ตำนานมหาธาตุจอมยอง ต่างเฉลิมพระเกียรติยศพระองค์เป็น พระเจ้าอโศกมหาราช ทั้งสิ้น
เมื่อเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ที่ระบุไว้ใน ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ว่า
“พระญาใต้ปรัมมไตรโลกใส่ใจว่าเจ้าพระญาติโลกราชะหื้อพลเสิก็(=พลศึก)เมืองเหนือ
ี
ู้
ิ
แท้ ในปลีเมิงเป้า (ปฉลู จ.ศ. ๘๑๙ = พ.ศ. ๒๐๐๐) พระญาใต้กับอินทราชาผลูกจิ่งเอาพลเสก็(=
พลศึก)ขึ้นมา...”
จนเกิดสงครามครั้งใหญ่ระหว่างสองแคว้น มีทั้งการชนช้างกัน แล้วธนูไปถูกพระอินทราชา เมื่ออ่าน
เนื้อความมาถึงตอนปลายของเหตุการณ์ที่บอกว่า
“...หมื่นด้งยู้ไล่ข้ามเขาพิงไพ(=ไป) หมื่นด้งไล่ไพ(=ไป)เถิงเขาพิงแล้วลงช้างนั่งอยู่..”
และเหตุการณ์อีกครั้งในอีก ๒ ปีถัดมา ระบุว่า
“ปลีกัดเหม้า (ปีเถาะ จ.ศ. ๘๒๑ = พ.ศ. ๒๐๐๒) พระญาใต้ปรัมมราชารู้ขร่าวว่าเจา
้
พระญาติโลกราชะไพตกเสิก็(=ศึก)เมืองลื้อ จิ่งเอาริพลมาตกเสิก็(=ศึก)เมืองแพล่ ข้ามเขาพิงมา
มากนัก..”
เมื่อพระญาติโลกราช แห่งเชียงใหม่ทราบข่าวว่าสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถนำทัพมารุกรานในเขต
แดนของตน จึงยกทัพหลวงตามมา ซึ่งขณะนั้นสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถไม่สามารถต้านทัพลานนาไดจงถอย
้
ึ
้
ทัพหนีไป พระญาติโลกราชได้ยกทัพไล่ตามไปแต่ไม่ทัน
ั
“พระเปนเจ้าไพ(=ไป)เถิงเมืองชะเลียง ว่าจักเข้าปล่นเอาเมืองชะเลียง พระญาชะเลียงมีใจกลว
ริพลพระเปนเจ้ามากนัก ลวดออกทือคำเมือง ขอมาเปนข้าพระเปนเจ้า หั้นแล..”
มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง
หน้า ๒๙
