Page 431 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 431
ตัวเรานี้ (หมื่นด้ง) ไม่ควรรั้งอยู่ที่เมืองเชียงชื่น (เชลียง/ศรีสัชนาลัย) นี้ต่อไป ควรไปนอบนบต่อ
้
พระเป็นเจ้ามหาราชเชียงใหม่ของเราเถิด หากว่าพระองค์จะจับเราฆ่าเสียก็ดี ล้วนตัวเรายังฝากชื่อไวให้อยู่
ต่อคู่แผ่นดิน
1
โคลงบทที่ ๑๒๒ ว่า
๏ ครั้นคิดครั้นรีบเร้ง วางไป
นบนอบภูธรทูล บ่หย้าน
ความผิดแผกไผรชรัง โทรมโจทย์ ก็ดี
ขอจุ่มพระชี้ต้าน ไตร่ตรา
่
ิ
เมื่อหมื่นด้งนครคิดใครครวญไดดงนั้นก็รีบเรงมาถึงเมืองเชียงใหม่ ขอเข้าเฝ้าพระญาตโลกราชเจ้า
่
้
ั
เพื่อทูลถามถึงความผิดประการใดที่ตัวนั้นได้กระทำไป ขอพระองค์ตริตรองให้รอบคอบเถิด
2
โคลงบทที่ ๑๒๓ ว่า
๏ กรุงลาวเรียงโกรธฟุ้ง ไฟลาม ลู่แฮ
คุกคำรามลงมา ระเร้ง
ความมึงบ่พักถาม เลอยถ่อง กุมนา
พอแต่กำมือเท้ง แท่นแคลง
พระเป็นเจ้าเมืองเชียงใหม่ทรงพิโรธดั่งไฟลาม ทรงดำรัสด้วยความโกรธออกมาอย่างเร็ว แล้วว่า
ความใดๆ มึง (หมื่นด้ง) ไม่ต้องมาถามเลย เรื่องนี้รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว ตัวข้านี้รู้ความที่มึงกระทำถ้วนถี่แล้ว
1 ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์, ๒๕๑๓, หน้า ๑๘๐.
2 ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์, ๒๕๑๓, หน้า ๑๘๑.
เจ้าหมื่นด้งนคร : ผีอารักษ์ และมายาคติทางประวัติศาสตร์
หน้า ๔๗
