Page 699 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 699

ื
                       คร่าวบทที่ ๑๖๖ ยังกล่าวว่า หื้อแปงยุ้งเยีย แต่งตั้งวางไว ขับขนข้าวมาชวาง ละไล้ คอมีคำสงให้สร้าง
                                                                                                     ั่
                                                                      ้
               ยุ้งฉางแล้วให้นำข้าวมาเทใส่ไว้
                       คร่าวบทที่ ๑๖๗- ๑๖๘ กล่าวว่า แต่งลูกทัพ ออกไปสะลืน หาเอาคน บางพร่องก่ได้ ความนี้หมายถึง

               พม่าให้ทหารออกไปหาเอาผู้คนบางครั้งก็พบเจอเข้าโดยบังเอิญ ไปตีปาง เอาแม่ชาวใต้ มาเป็นเพื่อนนอน นวด

                                                                                                       ั่
               ฟั้น ชุมแก่เฒ่า พอใดพอนั้น ก็เอาไว้นึ่งข้าว สุมไฟ หมายถึง ทหารพม่าเข้าโจมตีที่พักแรมในป่าที่สร้างขึ้นชวคราว
                                                                                                         ่
                                                              ู
               ได้หญิงชาวใต้มาเป็นคู่นอน ส่วนที่เป็นคนแก่ก็ให้คอยมาดแลเรื่องการทำอาหารหรือทำงานอื่น ความตรงนี้กลาวถึง
               ชาวใต้ ซึ่งน่าจะหมายถึงชาวลับแล เพราะในอดตเมืองใต้สำหรับชาวล้านนาคืออยุธยาซึ่งหมายรวมถึงเมืองใน
                                                        ี
               ขอบเขตการปกครองของอยุธยาไว้ด้วย มีการกล่าวถึงเมืองลับแลหรือเมืองลับแลงในคร่าวสี่บทของพญาพรหม
                                                                                             ี
                                                                        ื
                               ้
                                                                                                       ี่
               โวหารกวีเอกของลานนาว่า ลับแลงแคว้นใต้ มีสิ่งหนึ่งที่ควรสังเกตคอ การที่ทหารพม่าไปบุกตปาง หรือทพักแรม
                                                                                                         ั
               ชั่วคราวในป่านั้น แสดงให้เห็นว่าในขณะนั้นผคนชาวลบแลคงหนีพม่าออกจากตัวเมืองทิ้งบ้านเรือนทเคยอาศยไป
                                                            ั
                                                                                                  ี่
                                                     ู้
               อยู่ตามป่าตามเขาและสร้างที่พักแรมชั่วคราวหรือปางขึ้น
                       คร่าวบทที่ ๑๖๘- ๑๗๑ กล่าวความไว้อย่างน่าสนใจกรณีเมืองพิชยแต่งหลวงวังเป็นผู้นำช้าง ม้า วัว ควาย
                                                                            ั
                      ิ
               ทรัพย์สนและผู้คนเข้าถวายเป็นข้าแก่กษัตริย์อังวะ ยังความยินดีแก่แม่ทัพพม่ายิ่งนัก
                       คร่าวบทที่ ๑๗๑ – ๑๗๓ กล่าวว่า  เดือน ๓ แรม ๑๑ ค่ำ (ศุกร์ ๑๐ ธันวาคม พ.ศ.๒๓๑๖) โป่ซุกมัง หรือ
               โป่สุพลา มีคำสั่งให้กองทัพเมืองยองเป็นทัพหน้าเคลื่อนทัพออกจากค่ายในวันรุ่งขึ้น(เสาร์ ๑๑ ธันวาคม พ.ศ.

               ๒๓๑๖) ให้หัวหมู่นายทหารม้า ๕ คนเป็นหลักอยู่รั้งค่ายพร้อมกับปืนใหญ่ ๕๐ ลำ รวมเวลาแล้วทัพพม่าตั้งอยู่ท ี่

               เมืองลับแลได้สิบวันเต็มจึงออกเดินทางเคลื่อนทัพต่อไปยังปางแก้ว หนองบัว
                                                                             ึ
                       เหตุการณ์หลังจากนั้นทัพพม่าก็บุกเข้าโจมตีค่ายสุโขทัยแตกแล้วจงบุกเข้าตีเมืองพิษณุโลกแต่พ่ายแพ้หนี

               ทัพแตกกลับมาตั้งหลักที่ค่ายเมืองลับแล


























                                                       ด่านของเมืองลับแล
                                                           หน้า ๖๒
   694   695   696   697   698   699   700   701   702   703   704