Page 81 - STAV broj 210

vraćaju se u grad iz kojeg su pobjegli, žanrovskim izletima, među kojima se po- scenama eksplicitnog nasilja i seksa. Ipak,
gdje je dočekuje sučeljavanje s Natelom, sebno izdvaja Grušin bajkoviti “nebeski uprkos složenosti režiserskog i drama-
koja zbog nasljedstva traži dijete nazad. hod po žici”, te neočekivanim arhitek- turškog koncepta, te energičnim i dra-
Krug se zatvara. Kako bi ustvrdio koja tonskim pomjeranjima i “trzajima” koje matičnim scenskim nastupima, u većem
je od njih prava Mihelova majka, sudija izaziva, npr., obaranje balvana na scenu. je dijelu predstave ritam ujednačen, za-
Azdak (Ermin Bravo) suđenje otpočinje Također, svaki prizor u ovom ostvarenju hvaljujući, prije svega, muzičkoj podlozi
crtanjem kruga kredom te u njegovo sre- samostalan je i spojen principom monta- Artura Annecchina i live izvedbi Kenana
dište smješta dječaka. Ona koja ga uspije že te ih se čak i po nekoliko istovremeno Kojića, koje nemaju za cilj da “pojačavaju”
privući sebi i izvući iz kruga bit će pro- odigrava na sceni, što svakako gledaoca emociju i čine dramatičnijom određenu
glašena njegovom majkom. drži u pripravnosti i “dozvoljava” mu da scenu, već da drže na okupu pojedinačne
Strogi autorski koncept Paola Magellija sam upravlja svojim pogledom. prizore i zaokružuju ovaj spektakularni
koji proizlazi iz same Brechtove poetike, Kada je u pitanju dramaturgija pred- teatarski krug.
čiji je osnovni cilj navođenje gledaoca na stave, ona je sasvim opravdano povjere- Ono što se, ipak, može zamjeriti dra-
racionalnu kritiku, odnosno preispitiva- na Željki Udovičić-Pleštini, konciznog maturgiji predstave jeste određena razdvo-
nje svega što vidi na sceni, izgrađen je od i oštrog dramaturškog oka koje se neće jednost u pretposljednjem i posljednjem
pripovijedanja stvarnosti, zatim njenog libiti da broj od osamdesetak likova sve- dijelu komada i djelomično opadanje tem-
igranja na sceni te oblikovanja u duhu de na 34 i zatim ih “podijeli” između 15 pa, prije svega, zbog suvišne posvećeno-
sarkazma. Lik Pjevača, odnosno lutaju- glumaca. Ovakav radikalan te istovreme- sti prepričavanju historije sudije Azdaka.
ćeg umjetnika, radnju na sceni spaja s tre- no suptilan i gotovo neosjetan dramatur- Istovremeno Magellijev “epski teatar” odi-
tiranim historijskim događajem, a zatim ški “štrih” dokazuje, zapravo, ono što je še simbolizmom, s usputnom posvećeno-
ih u jednom kritičkom odnosu povezuje oduvijek bilo poznato, ali ne i uvijek pre- šću religijskim motivima te bazirajući se
s publikom. Upravo Pjevač jeste Brecht dočeno na jedan ovakav način: da u bh. na tragove koje je za čovjekom ostavljala
lično, odnosno u ovom slučaju Magelli, glumištu itekako ima sposobnosti, talen- historija. Tako je cijela scena prekrivena
koji se s mikrofonom direktno obraća po- ta, kreativnosti i hrabrosti da se suoče s đonovima, ostacima cipela koji ukazuju
sjetiocima u teatru i ne dozvoljava im da najzahtjevnijim izazovima koji podrazu- na tragove svih onih koji su u ratovima
se emotivno vežu za dešavanja na sceni, mijevaju igranje više sličnih ili dijame- prograni, ubijeni, a čije stope ne smiju
kao što je, npr., scena silovanja, odigra- tralno suprotnih uloga, sviranje instru- biti zaboravljene.
na krajnje realistično, uvjerljivo, čak i menata, pjevanje, plesanje, učestvovanja u Na koncu, Kavkaski krug kredom pred-
eksplicitno, u izvedbi Dine Sarije u ulo- stavlja istinsko osvježenje zbog svoje te-
zi Vojnika i Maje Izetbegović kao Gruše. “Kavkaski krug kredom” atarske spektakularnosti koja probija iz
On im, zapravo, svojim komentarima i svih njenih pojedinačnih elemenata, dru-
songovima pokušava sadržati pogled na na bh. pozorišnu scenu gačijeg režiserskog pristupa i koncepta,
toj i sličnim scenama, kako bi u njima stigao je u pravom trenutku, energične, usklađene, hrabre izvedbe cje-
prepoznali stvarnost u kojoj žive, pri- lokupnog glumačkog ansambla te, narav-
hvatili je kao takvu i kritički je osudili. kada su predstave počele no, radi vraćanja Brechtu, čiji epski teatar
Ovo je upravo definicija Brechtovog “ep- nalikovati jedna na drugu, nikada nije bio potrebniji ovom izgublje-
skog teatra” kojeg Magelli vjerno slijedi autorske oštrice tupjeti u nom društvu. Poput Brechta i Gruše, i
i u njegovom političkom značenju, ali i Paolo Magelli, tako, zatvara svoj teatar-
kada je u pitanju širina, opširnost, veli- traganju za angažiranošću ski krug u ovoj predstavi i, dok površni
čina historijske stvarnosti koju pripovi- u sadržaju, a zanemarivanju gledalac aplaudira sretnom završetku i
jeda. “Budnost” publike Magelli održava moći teatarskog jezika pobjedi pravde, onaj malo iskusniji će
uz pomoć još jednog Brechtovog zaštitnog biti zabrinutiji nego ikada prije i shvatit
znaka, tzv. efekta začudnosti, koji kreira i odricanju od klasičnog će zašto ljudi odlaze iz svojih sredina. Ali
imitiranjem lahko primjetnih zvukova, dramskog teksta i sretniji, jer je prisustvovao istinskom
kao što je ubrazani dječiji govor, zatim dvosatnom teatarskom spektaklu. n

STAV 14/3/2019 81