Page 66 - STAV broj 272

DRUŠTVO

Atif Delalić (91), Gačanin, mladomusliman, žrtva i svjedok...

10 GODINA ŽIVOTA

KOMUNISTI SU MI UZELI BEZ

RAZLOGA, ALI DOBRO SAM

PROŠAO ZA RAZLIKU OD

DRUGIH MLADOMUSLIMANA

“Moj otac je te 1946. godine imao sreće, a mnogi Bošnjaci na
Ilidži nisu. Zahvaljujući zlobi komšija, bili su hapšeni i ubijani.
Desetine ih je tada ubijeno i zatrpano u jednoj rupi na jednoj

poljani u Hrasnici koju su napravile 1944. godine savezničke
bombe. Tada su letjeli saveznički avioni prema Siciliji i prelijetali
Piše: Anes DŽUNUZOVIĆ
preko Sarajeva. Ustaše su pucale na njih pa je jednom jedan
bombarder ispustio bombu, odnosno tu se radilo o uvezanih

više teških bombi. Kada je pala, napravila je ogroman krater.
Mogla je u krater stati povelika kuća. Tu rupu su komunisti
te 1946. godine koristili za ubijanje Bošnjaka s Ilidže”

tif Delalić rođen je 1929. go- ali malokrvan i neuhranjen, bolešljiv. “I sad se sjećam suza moje majke
dine u selu Mjedenik, gatač- Tokom rata prelež’o sam i tifus. Nisam kad je saznala da su joj pobili sve nje-
ka općina. Otac Uzeir bio je bio dovoljno star za vojske, što me spa- ne u Bileći. Bilo je to u augustu 1941.
Aimam, svršenik tzv. Merhe- silo od mogućih mobilizacija, od ustaša, godine, kada su četnici nakon iživlja-
mića medrese. Mati mu je bila iz Bile- domobrana, partizana.” vanja i monstruoznih zločina i muče-
će. Kako kaže, osnovnu školu završio je nja bacili nekoliko stotina bošnjačkih
putujući po sedam kilometara do ško- JAMA ČAVKARICA – STRATIŠTE civila, žena, djece i staraca u jamu Čav-
le, u jednom pravcu sedam, u drugom MAJČINE RODBINE karica i pobili ih. Bliska rodica moje
sedam, pritom prelazeći preko Neretve Bošnjaci istočne Hercegovine, kao i majke Hadžera Ćatović-Bijedić jedina
u njenom gornjem dijelu, gdje mosto- oni u istočnoj Bosni i Sandžaku, te ratne je preživjela ovo stratište tako što je 72
vi nikad ne ostaju pred silinom rijeke. 1941. godine bili su potpuno nezaštiće- dana provela u toj prirodnoj jami, među
“Učitelj nam je bio neki solunac (uče- ni. Komšije Srbi i njihovi sunarodnjaci leševima, na dubini od stotinjak meta-
snik Solunskog fronta, op. a.), nije se iz Srbije i Crne Gore jedva su dočekali ra. No ništa se o ovoj jami nije smje-
znao ni potpisati kako treba, a mi smo da se obračunaju s “Turcima”. Tada nije lo govoriti iza Drugog svjetskog rata.
za taj period školovanja naučili jedino bilo važno u kojoj vojsci su bili ti Srbi, u Komunistima to nije odgovaralo zato
tablicu množenja”, kaže Atif i nastav- partizanima ili četnicima, njima je važ- što su mnogi zločinci bili iz njihovih
lja: “Nakon toga, u Gacku sam upisao na bila osveta “Turcima”. Prof. dr. Smail redova. Navest ću vam primjer svire-
građansku školu i zbog lošeg predzna- Čekić tvrdi da je u periodu od juna 1941. posti koja je tih mjeseci provođena nad
nja jedva sam čekao kraj godine. Upisao do kraja januara 1942. godine u istočnoj Bošnjacima istočne Hercegovine. Mom
sam medresu u Mostaru, ali je onda po- Hercegovini počinjen genocid nad Boš- daidžiću koji je bio izuzetno pametan,
čeo Drugi svjetski rat i ja sam se vratio njacima i da ih je pobijeno više desetina a što su znale komšije, izvadili su za-
svojima u selo. Bio sam mlad, povisok, hiljada. Taj genocid preživio je Atif Delalić. šiljenim drvetom oči i pustili ga da se

66 21/5/2020 STAV