Page 24 - STAV broj 230

BESPUĆA INTERNETSKE ZBILJNOSTI

Bitka za Žuč još nije gotova?

rajnje zabrinjavajuće zvuči informacija
Kda Tužilaštvo BiH provodi istragu zbog
krivičnog djela zločina protiv čovječnosti,
navodno počinjenih na lokalitetima Ora-
hov Brijeg, Žuč i Orlić, pogotovo jer istra-
ga obuhvata kote 830 i 850, ali i period
od početka juna pa do kraja decembra
1992. godine. To je prostor koji je ušao
u historiju i legendu zbog teških rovov-
skih bitaka, ali i veličanstvenih pobjeda
jedinica 1. korpusa Armije Republike
Bosne i Hercegovine ostvarenih upra-
vo u periodu koje Tužilaštvo BiH istražu-
je. Istovremeno, to je danas, kao i 1992.
godine, potpuno nenaseljen prostor, pa
nije jasno kakav konkretno zločin protiv
čovječnosti tužilaštvo istražuje. Jedini ma-
sovni zločin za koji se zna da se desio na
tim lokalitetima u tom periodu jeste onaj
koji su počinile jedinice Vojske Republi-
ke Srpske 18. septembra 1992. godine, u prvoj polovini decembra 1992. godine. medijsku pažnju. Ako bi se zaista pokaza-
kada su, u pokušaju da vrate izgubljene Još ako se ima u vidu dosadašnja praksa lo da je riječ o istrazi nekakvog navodnog
položaje na Orliću, upotrijebili “živi štit” otuđenog pravosuđa, koje već godinama zločina Armije RBiH, onda bi bilo sasvim
sastavljen od pedesetak bošnjačkih lo- pokušava preko sudskih progona bora- jasno da je riječ o novom pokušaju kom-
goraša iz zloglasnog logora smrti “Kod ca i komandanata ARBiH (slučajevi Orić, promitacije oslobodilačke borbe Armije
Sonje” u Vogošći, koje su natjerali da Dudaković, Mahmuljin, Dreković), a igno- Republike Bosne i Hercegovine i malici-
idu ispred njihovih pješadijskih jedinica riranjem srpskih ratnih zločina (kao što se oznoj namjeri da se izmisli nekakav zločin
kako bi neutralizirali vatru boraca tada 1. dešava, npr., u Goraždu) izjednačiti agre- kako bi se kompromitiralo obilježavanje i
mehanizovane, a kasnije 111. viteške bri- sora i žrtvu i promijeni karakter agresije na proslavljanje značajnih datuma poput 8.
gade Armije RBiH. No, problematično je Bosnu i Hercegovinu, cijela stvar postaje juna, koji bi se nakon toga problematizi-
što je taj ratni zločin velikosrpski agresor još sumnjivija. Indikativno je što se ovakva rali kao nekakve proslave zločina ili tome
počinio u toku jednog konkretnog dana, a istraga pokreće poslije toliko godina, i to slično. Iako je još rano sasvim pouzdano
Tužilaštvo BiH istražuje period od gotovo baš nekako od kada je na prostoru Žuči tvrditi da je riječ o nečemu takve vrste,
pola godine, i to baš onaj period obilježen počelo organizirano obilježavanje 8. juna politički trenutak u kojem se nalazimo, ali
pobjedama Armije Republike Bosne i Her- kao dana oslobađanja Orlića i dana Opći- i dosadašnje iskustvo s instrumentalizi-
cegovine, od oslobađanja Orlića 8. juna ne Novi Grad, što je događaj koji redovno ranim Tužilaštvom BiH, takvo je da “onaj
do oslobađanja kote 850 i Golog Brda privuče i veliki broj posjetilaca, ali i veliku koji se o mlijeko opeče, i u jogurt puše”.

Minimalni zajednički Peđa

eđa Kojović pokazao je vrlo brzo šta masakra” na Stipića livadi kod Doljana, ni bili lokalni stanovnici, već dio jedini-
Pznači njegova izjava da u cilju okretanja gdje je predvodio delegaciju mladih Naše ca upućenih iz Mostara, Posušja, Tomi-
budućnosti i promocije svoje stranke na stranke, koji, kako tvrdi Kojović, vjeruju slav-Grada ili Širokog Brijega, koji su se
dijelovima Bosne i Hercegovine većinski da su “svi ravnopravni na svakom pedlju pod borbom povlačili te su predstavljali
naseljenim Srbima i Hrvatima namjerava BiH” i znaju da se “samo istinom može legitimni ratni cilj. Kao drugo, indikativ-
tražiti “minimalni zajednički imenitelj” u zaustaviti ponavljanje istorije”. Sve to ne no je da Kojović ovo stradanje bojovnika
vezi sa “stvarima” koje su se dešava- bi bilo problematično da nije nekoliko či- HVO-a iz jula 1993. godine tretira kao
le tokom “perioda 92-95”. Za Kojovića, njenica. Kao prvo, navodne žrtve “masa- nekakav masakr, a ne kaže ništa u vezi s
kojem je sve teže preko usta prevaliti ri- kra” na Stipića livadi bojovnici su HVO-a činjenicom da su 17. aprila 1993. snage
ječ agresija, minimalni zajednički imeni- poginuli u borbenim dejstvima, tačnije HVO-a, među kojima i “kažnjenička boj-
telj izgleda kao podrška relativizacijskom prilikom paničnog povlačenja nakon iz- na” ratnog zločinca Mladena Naletovića
narativu koji kaže kako su, eto, svi činili gubljene bitke i upadanja u zasjedu po- Tute, izdajnički i u cilju osvajanja Jablanice
zločine. U tom je, valjda, duhu prisustvo- stavljenu od snaga Armije RBiH. Dobar napale Doljane i Soviće i pritom počini-
vao odavanju počasti “hrvatskim žrtvama dio tada poginulih bojovnika HVO nisu le pravi ratni zločin jer su ubijali starce,

24 1/8/2019 STAV