Page 66 - Dinsizliğin İlkel Mantığı

64 DİNSİZLİĞİN İLKEL MANTIĞI

en alt seviyede olan kişi şayet zengin olursa, cahiliye toplumu-
nun en üst seviyesine yerleştirilir.
Zenginlik kadar önem taşıyan diğer kriterler de makam-
mevki ve fiziksel güzelliktir. Güzel olan insanlara ve iyi bir
mevkiye sahip olan kişilere karşı sebepsiz bir saygı duyulur.

Çoğu zaman bu kişilerin kim olduğu, nasıl bir karaktere sahip
olduğu dahi bilinmeden, üstünlükleri kabul edilir. Özellikle de
kendilerini fiziksel anlamda beğenmeyen veya belirli bir maka-
ma sahip olmayan kişiler, söz konusu değerlerin üstünlük için
yeterli birer ölçü olduğuna kesin olarak inanırlar.
İşte cahiliye toplumu, sayılan bu özellikler doğrultusunda
işleyen çarpık bir sisteme sahiptir. Neredeyse tüm bireyleri bu
değerleri daha çocukluk yıllarında öğrenir ve kabul eder. Bu
batıl sistemi kabul eden herkes toplum içerisinde dahil olduğu
sınıfı ve bunun getirdiği güç ve itibar seviyesini bilir. Örneğin
onların batıl yargılarına göre, zengin fakirden, tahsilli olan
cahilden, makam sahibi sıradan insanlardan, güzel çirkinden
mutlaka üstün ve avantajlıdır. Bu yüzden de altta olan üstte
olana karşı tuhaf bir eziklik, özenti ve kıskançlık hissi besler.
Bu da söz konusu insanları, anlamsız bir yarış ve rekabet içine
sokar. Yeryüzünde var oluş amaçlarını hiç düşünmezken, tüm

dikkatlerini bu sonuçsuz itibar savaşında bir yer edinmeye
verirler.
Anlamsız kriterlere dayanan bu telkin sonucunda kişi ken-
disinde, daha alt seviyedekiler üzerinde baskı uygulama hakkı
da bulur. Örneğin usta kalfayı ezerken kalfa da çırağı ezer. Ya
da ev sahibi kiracıyı, kiracı kapıcıyı, kapıcı karısını, karısı da ço-
cuğunu aynı batıl sisteme dahil eder. Kendilerince böyle bir üs-