Page 96 - Dinsizliğin İlkel Mantığı

94 DİNSİZLİĞİN İLKEL MANTIĞI

zandıran en temel özellik, düşünebilmesidir. Bu yeteneğin kul-
lanılmaması, bir anlamda kişiyi mekanikleştirir ve aklını tama-
men devre dışı bırakır. Bu noktadan sonra kişinin tek yapabil-
diği kendisine öğretilmiş kurallar doğrultusunda durağan bir
yaşantı sürmektir. Bir yenilik yapmak ya da hayatına bir güzel-

lik kazandırmak, bu kimse için neredeyse imkansız gibidir. Vic-
dan ve irade kullanmak ve bunun için çaba harcamaktansa, alı-
şageldiği sistemi hiç düşünmeden uygulamak, söz konusu tem-
bellik anlayışına çok daha uygun düşer.
Üşengeçliğin vicdan, akıl ve irade üzerindeki bu etkisi, ha-
yatın her safhasında çeşitli modellerle kendini gösterir. Düşün-
meye üşenen kimseler, öncelikle neden ve nasıl var oldukları
ve hangi amaç için yaşadıkları gibi hayati sorulara hiçbir zaman
cevap aramazlar. Bunların önemli konular olduğunu kabul et-
mekle birlikte, birilerinin kendileri için düşünüp değerlendir-
mesini tercih ederler. Bu öyle bir hal alır ki, kişi bir anlamda
farkında olmadan maddi manevi tüm varlığını tehlike altına ata-
cak kadar tembel bir ruh hali içerisine girer.
Örneğin mal ve can güvenliği için tedbir alması gerekirken,
olayları akışına bırakır. Ya da sağlığını korumak için gerekli
olan dikkati göstermeye, hastalandığında doktora gitmeye ve

hatta doktorun verdiği tedaviyi uygulamaya dahi üşenecek ha-
le gelir.
Eğlenmeye, gülmeye, neşelenmeye üşenir, bunun yerine
sadece eğlenen insanları seyretmekle yetinir. Aklını kullanıp
kendine huzur ve rahatlık sağlayacak bir ortam oluşturma im-
kanı varken, sırf üşendiğinden zorluk içerisinde yaşamayı ter-
cih eder.