Page 411 - Risale-i Nur - Lem'alar

414 LEM’ALAR

Sahife No:

Hadîsçe sabit olduğu; ve İnsan o sayede aczini ve za'fını bildiğinden, bütün
cihazatının lisan-ı hal ve lisan-ı kaliyle Dergâh-ı İlahiyeye iltica etmesine

م
ا

sebeb olduğundan, ُكء وا ع د لوَل ب ْ َ ّ ُك م ر ۪ ى ب ا ءوب عي َ َ َ م ا لق Sırrını anlat-
ُ ْ
ْ ُ
ْ
ْ
ُ َ
ُ
tığından, şikayet değil, şükretmek lâzım olduğunu gösterir.

ONÜÇÜNCÜ DEVA: Hastalıktan şikayet edilmeyeceğini; ve
hastalık bazılarına bir Define olduğunu; ve ecel muayyen olmadığından, her
vakit havf ve rica ortasında bulunmak lâzım olduğunu; ve ölüm İnsanı gaflet
içinde yakalamak ihtimali bulunduğundan, hastalık onun Âhiretini
düşündürmek cihetiyle gayet güzel bir Nâsih olduğunu gösterir mühim bir
devadır.

ONDÖRDÜNCÜ DEVA: Hem Ehl-i İmanın göz hastalığı perdesi
altında -yani kör olmasında- pek mühim bir Nur ve manevî büyük bir göz
olup, birkaç sene dünyanın hazinane fâni bir güzelliğini fâni bir surette
seyredecek fâni bir göze bedel, kırk göz kuvvetinde ebedî gözler ile ebedî bir
surette Cennet'te Cennet Levhalarını seyretmesi daha evlâ olacağını beyan
eder.(Haşiye)

ONBEŞİNCİ DEVA: Hastalığın suretine bakıp "ah!" eylemek caiz
olmadığını, belki manasına bakılsa "oh!" diye manevî lezzetler akıtacağını;
çünki manevî Sevab lezzeti olmasaydı, Cenab-ı Hak en sevdiği Kullarına
hastalığı vermezdi diye Hadîs-i Şerifte

ى
لث م َلْاف ل م ث ْ َ ُ َ َلْا ء ى لو ي اا ْ َ ُ ُ َ ءا ى ْ َ ُ َ ْا َل ن ب ي ءَلَ ب س ا َ نلا ُّد شَا
َ
ا ث م ْا َل
َ
ُ
ْ َ
َ ً

------------------

(Haşiye): Bu Devanın Tesirindendir ki: Misafireten bir köye gittiğimde; orada
gözsüz Mehmed Ağa isminde bir zât, gözünün hastalığından şikayeti üzerine, yanımda
bulunan Hastalar Risalesi'nin Ondördüncü Devasını okuyunca, onun manevî Tesiriyle o zât
dedi: "Keşki ben bu Sevabı ve manevî bu kazancı; bana açan bu hastalığımdan şikayet
etmeseydim." diye nedametkârane, bir Şükür kapısına döndü. Onun için o hastalık, onun
hakkında bir Rahmet-i İlahiye olduğunu kat'î anladı.