Page 117 - Risale-i Nur - Emirdağ Lâhikası

EMİRDAĞ LÂHİKASI-I 119

Derken yeter artık, bizi afvet güzel Allah!.
Sarsıldı cihan, öldü de bir gümgüme nâgâh

Buz parçası halinde bulut, bir yere düşmüş
Erkek ve kadın hepsi de ol semte üşüşmüş...

Derhal açılıp gökyüzü hem parladı ol Nurdan gelen
Risale-in Nur
Hallak-ı Rahîm eyledi mahlukunu mesrur

Zulmet dağılıp başladı bir yepyeni gündüz
Bir neş'e duyup sustu biraz ağlayan o göz

Bir dem bile düşmezken onun âhı dilinden
Kurtuldu, yazık dertli beşer derdin elinden

Ol taze güneş, ülkeye serptikçe ışıklar
Hep şâd olacak, şevk bulacak Kalbi kırıklar

Her Kalbe sürur, her göze Nur doldu bu günden
Bir Müjde verir sanki o bir şanlı düğünden

Arzeyleyelim ol yüce Allah'a şükürler
Kalkar bu Kahr u cehl ve dalal, şirk ve küfürler

Ol Nur-u Hüda saldı ziya, Kalbe safa hem
Gösterdi Beka, göçtü fena, buldu vefa hem

Çıkmıştı şakî, geldi nakî gördü adavet
Eylerdi nefiy, oldu hafî Nur-u Hidayet

Fışkırdı Risale-i Nur, ufuktan Nur-u Risalet
Ol Nur-u Risalet verecek Emn ü Adalet