Page 115 - Risale-i Nur - Emirdağ Lâhikası

EMİRDAĞ LÂHİKASI-I 117

Kur'andı kali, Nurdu yolu, Ümmeti mutlu
Ümmet olanın Kalbi bütün Nur ile doldu

Çekmezdi keder, ol Sözü Cevher, Özü Kevser
Ol Sure-i Kevser, dedi a'dasına "ebter!"

Ol Şems-i Ezel'den kaçınan ol kuru başlar
Gayya-i Cehennem'de bütün yakmış ateşler

Bitmişti nefes, çıkmadı ses, bıktı da herkes
Ol Nura varıp baş eğerek hem dediler pes

İdraki olan kafile ayrıldı Kureyş'ten..
Feyz almak için doğmuş olan şanlı güneşten

Ol kevser-i Ahmed'den içip herbiri tas tas
Olmuştu o gün sanki mücella birer elmas

Ol başlara taç, derde ilâç, Mürşid-i Âlem
Eylerdi nazar bunlara Nuruyla demadem...

Bunlardı o a'dayı boğan bir alay Arslan
Hak uğruna, Nur uğruna olmuş çoğu kurban

Bunlardan o gün ehl-i nifak cümle kaçardı
Müşrik ise, ol aklı anın kalmaz uçardı

Bunlardı o Peygamberin Ashabı ve Âli..
Dünyada ve Ukbada da hem Şanları Âlî

Tavsif ediyor bunları hep şöylece Kur'an:
Sulh vakti koyun, kavgada kükrek birer Arslan