Page 114 - Risale-i Nur - Emirdağ Lâhikası

116 YİRMİYEDİNCİ MEKTUBDAN

Her hepsi de pervanesi, üftadesi Nurun
Her hepsi muamma, gücü yetmez bu Şuurun

Fillerle varıp Kâ'be'ye hem Ebrehe zalim
İsterdi ki yapsın nice bin türlü mezalim...

İsterdi ki o Beyt yıkılıp şöhreti sönsün
Halk Kâ'be'yi terkederek kiliseye dönsün

İsterdi ki çeksin doğacak Nura bir sed
Hem doğmadan ölsün diye Mahbub-u Müebbed

Günlerce gidip Kâ'be'ye hem yaklaşan ordu
Birdenbire bir tehlike sezmiş gibi durdu...

Sür'atle gelip bir sürü kuş, semt-i bahirden
Taş harbine başlar pek acib hepsi birden

İndikçe havadan o muamma gibi taşlar
Cansız yıkılıp yerlere yatmış nice başlar

Şahıyla beraber kocaman orduyu Mevlâ
Olsun diye Mahbub'a Nişan, eyledi mevta

Hem kavm-i kureyş, söndürelim derken o Nuru
Erkek ve kadın, cümlesinin kaçtı huzuru...

Müşrik ve Muvahhid, iki fırka olup urban
Yıllarca dökülmüş yine üstüne bir kan

Şakk etti Kamer, Fahr-i Beşer, ol yüce Server
Her yerde ve her anda onun Nuru muzaffer